رابطه بین نوع تغییرات مودیک صفحه انتهایی مهره با هرنیاسیون دیسک و تغییرات دژنراتیو فقرات کمری

Abstract

تغییرات دژنراتیو دیسک به طور شایع در ستون فقرات کمری دیده می شود. با وجود این که بیماری دژنراسیون دیسک به عنوان یافته ای معمول مطرح می باشد، مطالعات اپیدمیولوژیکی از اندازه گیری های مختلفی برای تعریف بیماری استفاده کرده اند. امروزه به صورت وسیع از MRI جهت بررسی علت کمر درد استفاده می شود و تغییرات سیگنال صفحه انتهایی مهره ای (مودیک) به عنوان یکی از پارامترهای تغییرات دژنراتیو مهره ها پذیرفته شده است. مطالعات اخیر نشان داده اند که تغییرات سیگنال در صفحه انتهایی مهره و مغز استخوان رابطه نزدیکی با کمر درد دارد. مواد و روش کار: در این مطالعه بررسی مقطعی تعداد ۱63 بیمار با شکایت درد کمر که جهت MRI به بیمارستان امام رضا تبریز مراجعه کرده بودند وارد مطالعه شدند. تصویر برداری توسط دستگاه MRI در چهار مقطع sagittal T1 & T2 و T2 Axial و STIR sagittal انجام شده است. تصاویر بیماران با توجه به تغییرات مغز استخوان در صفحات انتهایی مهره (سیستم مودیک) طبقه بندی شد. تغییرات دژنراتیو بر اساس سیستم Pfirrman گرید بندی شد. همچنین تغییرات دژنراتیو المان های خلفی شامل هیپرتروفی لیگامان فلاوم (بیشتر از ۳ میلی متر) و آرتروپاتی مفاصل فاست نیز بررسی شد.

یافته ها: به طور کلی در این مطالعه 163 بیمار مبتلا به کمردرد مزمن با درگیری صفحات انتهایی دیسک (مودیک) در مدت یکسال وارد مطالعه شدند که 53 بیمار (5/32%) مذکر و 110 بیمار (5/67%) مونث بودند. بین تغییرات مودیک و دژنراسیون دیسک ها رابطه معنادار مشاهده نگردید. شایع ترین نوع هرنیاسیون دیسک، بالجینگ با 2/44 در صد بود و بیشترین هرنی در سطح L5-S1 و L4-L5 اتفاق افتاد (P<0.01). بین هایپرتروفی لیگامان فلاوم و هایپرتروفی facet و شدت دژنراسیون دیسک رابطه معنادار مشاهده گردید. ((