مقایسه ضخامت جداره و حجم کیسه صفرا در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر در حالت ناشتا و بعد از غذا

Abstract

هدف از مطالعه حاضر ارزیابی عملکرد تخلیه ای و اندازه گیری معیار های سونوگرافی داپلر کیسه صفرا با استفاده از سونوگرافی real time در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد – شاهدی 34 نفر ( 18 بیمار و 16 فرد سالم شاهد) شرکت کردند. عملکرد کیسه صفرا با استفاده از سونوگرافی Real Time در هر دو گروه قبل و بعد از خوردن غذا مطالعه گردید. حجم کیسه صفرا، ضخامت جداری و کسر تخلیه ای کیسه صفرا و مقاومت شریان های سیستیک و مزانتریک فوقانی در گروه های مورد و شاهد اندازه گیری شد. یافته ها: حجم کیسه صفرا در حالت ناشتا بین گروه مورد و شاهد تفاوتی نداشت ( 8/8 ± 25 در مقابل 6/9 ± 30 ، 05/0P>). حجم باقیمانده کیسه صفرا در بیماران کمتر از افراد سالم بود ( 6 ± 11در مقابل 16/6 ± 17 ، 05/0P<)و EF کیسه صفرا در گروه بیماران بیشتر بود ( 13/0 ± 56/0در مقابل 14/0 ± 43/0 ، 05/0P<) . ضخامت جداری کیسه صفرا قبل و بعد از غذا در بیماران بیشتر بود (05/0P<). میزان مطلق مقاومت شریان سیستیک در گروه بیماران و شاهد تفاوتی نداشت (05/0P>) ولی در گروه بیماران بعد از خوردن غذا کاهش یافت (05/0P<). میزان مطلق مقاومت شریان مزانتریک فوقانی در حالت ناشتا در گروه بیماران کمتر از افراد سالم بود ( 06/0 ± 81/0 در مقابل 43/0 ± 85/0، 05/0P<) ولی بعد از صرف غذا مقادیر اندازه گیری شده بین دو گروه تفاوتی نداشت (05/0P>). همچنین مقاومت شریان مزانتریک فوقانی در گروه بیماران قبل و بعد از خوردن غذا تفاوتی نداشت (05/0P>). ولی در گروه شاهد کاهش قابل توجهی وجود داشت (05/0P<).