مقایسه نتایج ترمیم تاخیری مری بصورت آناستوموز اولیه در بیماران آترزی مری مادرزادی با فاصله طولانی با روش جایگزینی مری در دوران نوزادی به روش گاستریک پول آپ

Abstract

درمان آترزی مری با فاصله طولانی از جمله چالش برانگیزترین مباحث در درمان ناهنجاری های مادرزادی نوزادی نادر می باشد. تا کنون روش های درمانی بسیار متنوعی در این زمینه مطرح شده است هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج دو روش درمانی ترمیم تاخیری مری بصورت آناستوموز اولیه با روش جایگزینی مری در دوران نوزادی به روش گاستریک پول آپ می باشد. روش كار: در این مطالعه 25 بیمار با آترزی مری با فاصله طولانی(تیپ A) بطور تصادفی در دو گروه مطالعه وارد گردیدند. در گروه اول (14 بیمار) تحت تعبیه گاستروستومی تیوب در دوران نوزادی جهت تغذیه انترال و ساکشن متناوب ترشحات پاچ فوقانی قرارگرفتند و فاصله پاچ فوقانی و تحتانی مری در فواصل 20 روزه سنجیده شد در صورت کاهش فاصله فوق به کمتر از دو جسم مهره تصمیم به ترمیم اولیه از طریق توراکوتومی گرفته شد.میزان موفقیت روش درمانی در حفظ مری بیمار و بروز عوارض طی دوره انتظاری، حین جراحی و بعد از عمل تا حداقل6 ماه مورد پیگیری و ثبت قرارگرفت. گروه دوم (11 بیمار) در طی دوره نوزادی و پس از پایدار شدن شرایط بالینی تحت درمان جایگزینی مری به روش گاستریک پول آپ قرار گرفتند و میزان مرگ و میر و موفقیت درمان و عوارض بطور مشابه ثبت و مورد مقایسه با گروه اول قرارگرفت. نتايج: کاهش فاصله میان مری پروکسیمال و دیستال طی دوره انتظاری معنی دار و قابل توجه بوده است و در نتیجه میزان موفقیت حفظ مری خود بیمار درگروه جراحی تاخیری برابر با 85.71 % (12 بیمار) بوده است. میزان مرگ و میر در طی جراحی و دوره بعد از جراحی در این گروه صفر بوده است. جراحی گاستریک پول آپ نوزادی در تمامی بیماران گروه دوم موفقیت آمیز بوده است ولی مرگ ومیر نوزادی در دوره بعد از عمل برابر با36.36 % (بیمار )بوده است، دو مورد بعلت سپسیس نوزادی و دو مورد دیسترس شدید و نارسایی قلبی تنفسی. در طی دوره پیگیری تنگی محل آناستوموز و ریفلاکس گاستروازوفاژیال شایعترین عوارض در هر دو گروه درمانی بدست آمد. میزان موارد بروز تنگی در گروه اول بطور معنی داری بیشتر از گروه دوم بوده است (=P). دیلاتاسیون اغلب موفقیت آمیز بوده و جراحی بازبینی و حذف تنگی تنها دریک مورد ضرورت یافت.