ارتباط بین شدت پریودنتیت مزمن و استئوآرتریت زانو در بین مراجعه کنندگان به بخش های بالینی دانشکده دندانپزشکی تبریز ، سال 1400 یک مطالعه تحلیلی

Abstract

مطالعات پیشین نشان از ارتباط بیماری های پریودنتیت و استئوآرتریت زانو دارند. هر چند مطالعات در خصوص همبستگی استئوآرتریت زانو و پریودنتیت اندک است. همچنین نتایج همین مطالعات اندک نیز متفاوت است. بنابراین، در این کار پژوهشی به دلیل اهمیت تاثیرات ژنتیکی، الگوی زندگی در فرهنگ های مختلف، عدم مطالعه در این خصوص در کشور ایران و نیز شیوع بالای این دو بیماری در کشورمان، بر آن شدیم که ارتباط استئوآرتریت زانو و پریودنتیت را مورد بررسی قرار دهیم. به نظر می رسد در صورت تایید وجود ارتباط بین این دو بیماری، می توان با تشخیص زودهنگام، هزینه های درمانی و بار اقتصادی بیماری استئوآرتریت بر نظام سلامت و آسیب های دائمی احتمالی استئوآرتریت را کاهش داد. این امر منجر به افزایش کیفیت زندگی بیماران خواهد شد. مواد و روشها: در این مطالعه تعداد 151 نفر از بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندان پزشکی مورد مطالعه قرار گرفتند. تشخیص پریودنتیت و شدت آن با توجه به شاخص CAL بود، و تشخیص استئوآرتریت زانو به کمک پرسشنامه خوداظهاری استئوآرتریت ، تا پس از آن نیاز به متخصص روماتولوژی برای بررسی مشکل احتمالی استئوآرتریت بررسی شود. در نهایت پس از جمع آوری داده ها، نتایج آمار توصیفی به صورت فراوانی و درصد برای متغیرهای کیفی و به صورت )میانگین+انحراف معیار( برای متغیرهای کمی، و آمار توصیفی به تفکیک هر رده در متغیرهای پریودنتیت و استئوآرتریت گزارش گردید. جهت بررسی میانگین متغیرهای سن(کمی) و BMI در بین رده های متغیر استئوآرتریت از آزمون t-مستقل، بررسی میانگین متغیرهای سن(کمی) و BMI در رده های متغیر پریودنتیت از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی Tukey استفاده شد. جهت بررسی ارتباط و میزان تاثیر هر یک از متغیرها ابتدا رگرسیون لجستیک تک متغیره سپس جهت کنترل اثر متغیرهای مخدوشگر از رگرسیون لجستیک چند متغیره استفاده شد. تمامی آنالیزها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 26 انجام شد. سطح معناداری در تمامی آزمونها p-value>0.05 در نظر گرفته شد. نتایج: در بیماران مورد مطالعه 6/53 درصد(81 نفر) از بیماران مرد و 4/46 درصد(70 نفر) زن بودند. 5/67 درصد(102 نفر) از بیماران به عنوان غیر محتمل ابتلا به بیماری استئو آرتریت و 5/32 درصد(49 نفر) از بیماران به عنوان بیمار حتمی در ابتلا به آستئوآرتریت تشخیص داده شدند. شانس بیماری حتمی استئوآرتریت در بیماران پریودنتیت با شدت شدید با کنترل مشخصات دموگرافیک 67/19 برابر بیماران مبتلا به پریودنتیت با شدت ملایم بود(OR = 19.67, 95% CI = (6.50 – 59.53), p-value<0.001) همچنین شانس بیماری حتمی استئوآرتریت در بیماران پریودنتیت با شدت متوسط با کنترل مشخصات دموگرافیک 76/3 برابر بیماران مبتلا به پریودنتیت با شدت ملایم بود(OR = 3.76, 95% CI = (1.09 –12.95, p-value<0.001).شانس بیماری حتمی استئو آرتریت در بیماران پریودنتیت با شدت شدید 96/14 برابر بیماران مبتلا به پریودنتیت با شدت ملایم بود(OR = 14.96, 95% CI = (5.55 – 40.31), p-value<0.001) همچنین شانس بیماری حتمی استئو آرتریت در بیماران پریودنتیت با شدت متوسط 93/3 برابر بیماران مبتلا به پریودنتیت با شدت ملایم بود(OR = 3.93, 95% CI = (1.22 –12.72, p-value<0.001). نتیجه گیری: بین شدت پریودنتیت و استئوآرتریت رابطه معنی دار پیدا شد.