بررسی ارتباط بین وضعیت انعقادی بیمار ترومایی با پیامد بیمارستانی بیمار

Abstract

تروما یک مشکل جهانی سلامت عمومی است که بر افراد سالم با شدت های مختلف تأثیر می گذارد. با توجه به اینکه در بررسی های انجام شده مطالعات محدود و در حد 3 مطالعه موجود می باشد. هدف از این مطالعه بررسی وضعیت انعقادی بیماران ترومایی مراجعه کننده به اورژانس در بدو ورود و ارتباط آن با پیامد بیماران می باشد.

روش کار: در این مطالعه که یک مطالعه مقطعی و گذشته نگر می باشد، داده ها به صورت تمام شماری (سرشماری) خواهد بود. تمامی بیمارانی که با شکایت تروما در سال 99 به اورژانس بیمارستان امام رضا (ع) مراجعه نمودند، وارد مطالعه می شوند. بیمارانی که مستندات آنها ناقص است و یا سوء مصرف مواد دارند و یا داروهای ضد انعقاد ( آنتی پلاکت و آنتی ترومبوتیک) مصرف می نمایند از مطالعه خارج می شود. سپس داده های بیماران شامل سن و جنس و نوع تروما و ISS بیمار و GCSبیمار ، PT,PTT,INR و میزان پلاکت بیمار در اولین آزمایش در اورژانس و پیامد نهایی، در چک لیست آماده شده وارد می شود.

نتایج: در این مطالعه که 380 نفر وارد مطالعه شده اند، در بررسی نحوه توزیع سنی بیماران با روش آماری کولموگروف – سمیرینوف، از توزیع نرمال تبعیت نمی نماید در ارزیابی میزان پلاکت بیماران، میانه برابر با 229000 در دسی لیتر خون بود که در بازه میانچارکی آن برابر با 182000 در دسی لیتر خون تا 269000 در دسی لیتر خون بود. در ارزیابی INRبیماران، میانه آن برابر با 20/1 واحد و در بازه میانچارکی برابر با 05/1 تا 30/1 واحد بود. در بررسی ارتباط بین مختصات انعقادی بیماران با پیامد بیماران ارتباط معنی داری مشاهده نشد.