تاثیر ساکرال نوروماجولیشن بر نتایج عملکردی مثانه کم کار: یک مطالعه گزارش موارد گذشته نگر

Abstract

گزینه های درمانی مثانه آندراکتیو به صورت مدیریت محافظه کارانه، پزشکی و جراحی طبقه بندی می¬شوند. اصلاحات رفتاری شامل جمله ادرار کردن زمانبندی شده، double voiding، فیزیوتراپی کف لگن، بیوفیدبک و کاتتریزاسیون متناوب تمیز می-باشند. درمان¬های دارویی اثر مفید محدودی را نشان داده است. تزریق سم بوتولینوم به اسفنکتر خارجی، برداشتن ترانس اورترال پروستات، سیستوپلاستی کاهشی، میوپلاستی Latissimus dorsi دترسور سایر گزینه های درمانی هستند. با این حال، این روشها با بهبودی ناقص همراه بوده و یا در بهبود عملکرد ادراری با شکست مواجه می¬شوند. ساکرال نوروماجولیشن (SNM) نویدبخش بزرگی به عنوان یک درمان کارآمد واقعی در آندراکتیویتی دترسور (DU) است. این مطالعه با هدف گزارش نتایج در DU انجام شد. روش¬ها: این مطالعه موردی گذشته¬نگر بین مارس 2017 تا ژوئن 2021 انجام شد. اطلاعات مربوط به چهل و شش نفر بیمار دچار DU وارد مطالعه و انالیز آماری قرار گرفت. تحریک فاز اولیه قبل از کاشت دائمی SNM به منظور ارزیابی پاسخ به درمان صورت گرفت. بیماران با پاسخ مطلوب به مرحله اولیه که بصورت بهبود علائم ≥ 50درصد ، فراوانی استفاده از CIC و/یا حجم باقیمانده ادراری (PVR) و حجم ادرار دفع شده و BVE (اثر تخلیه مثانه) بر اساس روزنگار مثانه)، وارد مرحله دوم مطالعه که شامل کاشت دائمی ایمپلنت (IPG) بود، شدند. یافته¬ها: میانگین سنی بیماران 58/13 ± 46/37 سال بود. سی و دو بیمار دارای علت غیر نوروژنیک و بقیه دارای علت نوروژنیک بودند. در میان 46 مورد ، 32 نفر (69.6٪) بیمار به مرحله اولیه پاسخ دادند. هفت بیمار با علت غیر عصبی و هفت بیمار با علت عصبی به مرحله اول (مرحله اولیه) پاسخ ندادند، بنابراین تحت IPG قرار نگرفتند. 75 درصد از بیماران در مرحله دوم پاسخ مطلوبی داشتند. میانگین فاصله پیگیری 16/26 (55/13) ماه بود. حجم ادرار دفع شده، حجم باقیمانده ادراری و میانه حداکثر سرعت جریان ادراری (Qmax) به طور قابل توجهی بهبود یافت (001/0> p). از نظر پاسخ مطلوب به کاشت دائمی SNM، بین گروه دترسورهای اکنترکتیل و سایرین تفاوت معنی¬داری وجود نداشت.