ارزیابی تغییرات مخاط کراتینیزه به کمک فلپ پالاتالی اصلاح شده با بیس باکالی در ایمپلنت های قدامی ماگزیلا

Abstract

مقدمه: مطالعات نشان داده اند که ارتباط معنی داری بین ضخامت مخاط کراتینیزه اطراف ایمپلنت و تغییرات سطح استخوان مارجینال وجود دارد که می تواند تاثیر مهمی در سلامت و زیبایی بافت های اطراف ایمپلنت داشته باشد، این مسئله خصوصا در ناحیه قدام ماگزیلا که منطقه زیبایی محسوب می شود، اهمیت ویژه ای دارد. مواد و روشها: 10 مورد از بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی جهت قرار دادن ایمپلنت در قدام فک بالا، که شرایط ورود به مطالعه را داشته و فاقد شرایط خروج بودند، وارد مطالعه شدند. بافت همبند مخاط پالاتال ناحیه جراحی با پایه باکالی به ناحیه باکالrotate گردید و میزان افزایش ضخامت و عرض مخاط کراتینیزه اطراف ایمپلنت در سه بازه زمانی قبل عمل، 6 هفه بعد و 12 هفته بعد اندازه گیری و مقایسه شدند. روش آنالیز آماری: بر اساس نتایج آزمون کولموگرف – اسمیرینوف، برای تحلیل متغیرها از آزمون آماری فریدمن و آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد. نتایج: نتایج نشان داد که مداخله تاثیر معنی دار، در تغییر میانگین ضخامت لثه داشته است. به عبارت دیگر میانگین صخامت لثه پس از مداخله تفاوت معنی داری با قبل از مداخله داشته و افزایش یافته است(P<0,001). همچنین نتایج نشان داد که مداخله تاثیر معنی داری در تغییر میانه عرض لثه کلی نداشت. به عبارت دیگر میانه عرض لثه کلی در مرحله قبل از مداخله نسبت به دو مرحله بعد، تفاوت معنی داری نداشته است(P=0,368) نتیجه گیری: مداخله انجام گرفته باعث افزایش ضخامت لثه کراتینیزه شد، اما تاثیر معنی داری در افزایش عرض لثه کراتینیزه نداشت.