بررسی ارتباط قند خون اولیه با پیامد و مدت اقامت بیماران ایسکمیک استروک با و بدون دریافت ترومبولیتیک

Abstract

عوامل خطرزای استروک شامل هایپرتنشن، هایپرکلسترومی، مصرف سیگار و الکل و مصرف قرص های ضد بارداری است. در دهه های اخیر شیوع سکته کاهش یافته است که به علت بهبود در درمان فشارخون می باشد. لذا بر اساس این مطالعه، هدف تاثیر دیابت و قند خون اولیه را در پیامد و طول مدت بستری بیماران استروک ارزیابی نماییم. روش کار: در این مطالعه، تمامی بیماران مراجعه کننده به اورژانس که در طی سال 1398 و 1397 با تشخیص استروک تحت درمان با ترومبولتیک قرار گرفته بودند به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند. برای تمامی بیماران مورد مطالعه، اطلاعات مورد نیاز پژوهش برای بیماران ثبت شد. تمامی اطلاعات از رجستری استروک مرکز تحقیقات علوم اعصاب استخراج گردید. نتایج: در این مطالعه که 1101 نفر وارد مطالعه شده اند. میانه سنی 71 سال و در بازه میان چارکی جمعیت سن بین 61 تا 80 سال بود. از این بیماران، 587 بیمار (3/53 %) مرد و 514 بیمار (7/64 %) زن بود. در گروه بیمارانی که هم دیابت داشتند و هم تحت ترومبولتیک تراپی قرار گرفتند که شامل 66 بیمار می شد، قند خون اولیه با پیامد بیمار و طول مدت بستری ارتباط معنی داری نداشت. در گروه بیمارانی که دیابت نداشتند و تحت ترومبولتیک تراپی قرار گرفتند که شامل 181 بیمار می شد، قند خون اولیه با پیامد بیمار و طول مدت بستری ارتباط معنی داری داشت؛ اما این ارتباط ضعیف می باشد. در گروه بیمارانی که دیابت داشتند ولی تحت ترومبولتیک تراپی قرار نگرفتند که شامل 241 بیمار می شد، قند خون اولیه با پیامد بیمار و طول مدت بستری ارتباط معنی داری نداشت. در گروه بیمارانی که دیابت نداشتند و تحت ترومبولتیک تراپی هم قرار نگرفتند که شامل 613 بیمار می شد، قند خون اولیه با پیامد بیمار و طول مدت بستری ارتباط معنی داری داشت اما این ارتباط ضعیف می باشد.