بررسی تغییرات در فواصل الکتروکاردیوگرام در طول درمان با آگونیست‌های هورمون آزاد‌کننده گنادوتروپین در بیماران مبتلا به بلوغ زودرس

Abstract

بلوغ‌ زودرس به شروع بلوع قبلِ 8 سالگی در دختران و قبلِ 9 سالگی در پسران گفته می‌شود که به‌علت عارضه اصلی آن (کوتاهی‌قد)، اندیکاسیون درمان با آگونیست‌های ‌GnRH وجود دارد. مطالعات در زمینه عوارض قلبی این داروها در بزرگسالان که به‌ویژه در کانسر پروستات کاربرد دارند، نشان داده که این داروها ممکن است باعث تغییراتی در ECG و برخی اثرات کاردیوواسکولار شوند، ولی مطالعات کافی در این زمینه در کودکان صورت نگرفته است. هدف این مطالعه، بررسی تأثیر این داروها بر‌روی فواصل ECG در کودکان با بلوغ ‌زودرس می‌باشد. روش‌ها و مواد: این مطالعه، یک كارآزمايي باليني بود که در آن کودکان مبتلا به بلوغ زودرس مراجعه‌کننده به درمانگاه غدد بیمارستان کودکان تبریز در سال 1398 وارد مطالعه شدند. از تمام بیماران، قبل از شروع درمان و سپس 6، 12 و 18 هفته بعد، ECG اخذ و فواصل PR، QRS و QTc استخراج و نهایتاً داده‌ها توسط نرم‌افزار SPSS 22 آنالیز شدند. یافته‌ها: جمعاً 50 بیمار بررسی شدند. 48 نفر (96%) دختر و 2 نفر (4%) پسر بودند. میانگین سنی 9±91 ماه بود. داروی مورد استفاده تریپتورلین بود. 40 نفر(80%) دوزmg 3.75 هر 28 روز و 10 نفر (20%) دوز mg11.25 هر سه ماه دریافت کردند. مقایسه فواصل ECG قبلِ درمان با بعد از درمان، نشان داد که دارو تغییر معنی‌داری در فاصله PR (p = 0.535) و QTc (p = 0.250) ایجاد نکرد، ولی در مورد فاصله QRS تفاوت معنی‌دار وجود داشت و افزایش‌یافته بود (p = 0.001) که تست post hoc نیز این افزایش را تأیید کرد.