بررسی علل پزشکی تدافعی در بیماران با نقصان عصبی مراجعه کننده به اورژانس

Abstract

با توجه به اینکه میزان این سوء رفتار پزشکی روز به روز درحال افزایش یافتن در سطح بحرانی میباشد فضای حقوقی_پزشکی باعث سوق پزشکان به سمت پزشکی تدافعی شده تا بتوانند تا حدودی خطرات و عوارض این سوءرفتار را به حداقل برسانند. هدف ما از این مطالعه بررسی نگرش پزشکان مشاور، متخصصین طب اورژانس و رزیدنت های طب اورژانس درباره پزشکی تدافعی در بیماران با علائم نقص عصبی مراجعه کننده به اورژانس و بررسی تمایل به پذیرفتن پزشکی تدافعی می باشد.

روش اجرا: داده ها توسط یک پرسشنامه آماده شده و چاپ شده که توسط نویسندگان ترجمه شده و به وسیله 6 نفر از اساتید طب اورژانس تائید گردید. پرسشنامه شامل اطلاعات دموگرافیک، تجربه حرفه ای، محل خدمت، تعداد بیماران ویزیت شده، نظر برداشت پزشکانی که در حوزه پزشکی تدافعی کار می کنند، سوالات در مورد پزشکی تدافعی از نوع 5 نقطه ی Likert که پاسخ 5 نشاندهنده ی مخالفت شدید و 1 بیانگر موافقت کامل می باشد. پزشکان متخصص و دانشجویان دستیاری طب اورژانس که در بیمارستان امام رضا فعالیت می کنند و دستیارانی که به عنوان مشاور در اورژانس حاضر می باشند، وارد مطالعه گردیدند. روند جمع آوری داده ها 6 ماه به طول انجامید.

نتایج: میان درصد پاسخ¬های طیف لیکرت پنج گزینه¬ای (کاملاً موافقم، موافقم، نظری ندارم، مخالفم و کاملا مخالفم) کل پزشکان اورژانس در مورد گویه " پزشکان مشاوری که به اورژانس خوانده میشوند تمایلی به درخواست آزمایشات و مشاوره های غیرضروری نشان نمی دهند." تفاوت آماری وجود ندارد (490/0=P). در مقابل اختلاف معنی¬داری میان درصدهای مختلف پاسخ های " پزشک مشاور مربوطه حتی اگر بیمار شما در اورژانس اندیکاسیون پذیرش هم داشته باشد، تمایلی به بستری بیمار ندارد." وجود داشت (004/0=P) به طوری که 5/48 درصد از پزشکان طب اورژانس کاملا مخالف با این گویه بودند.در گویه های ۳ تا ۵ نیز تفاوت معنی¬داری میان درصدهای پاسخ¬ها وجود داشت (۰۵/۰>P).