جداسازی آنزیم اِل-آسپارژیناز از باکتری های نمک دوست باسیلوس سوبتیلیس بومی ایران

Abstract

آسپارژیناز درصنایع دارویی، غذایی و در روش های آنالیزی می‌تواند به عنوان یک بیوسنسور کاربرد داشته باشد(1) و در درمان سرطان لنفوم نیز به عنوان بخشی از پروتکل درمانی استفاده می‌شود. آسپارژیناز در پروتکل های درمانی سلول های تومور باعث محروم کردن این سلولها از یک فاکتور رشد مهم با هیدرولیزL-آسپارژین به اسیدL-آسپارتیک و آمونیاک شده، در نتیجه سلول های تومور به دلیل کاهش سطح اسپارژین سنتتاز(ASNS)خود قادر به ادامه حیات نیستند. (2). دو نوع از آسپارژیناز به صورت بالینی در حال استفاده است که استخراج شده از باکتری های Erwinia chrysanthemi وE.Coli می باشند که ویژگی هایی همچون عدم اختصاصیت بالا به سوبسترا و فعالیت گلوتامینازی بالا را دارند. بنابراین نیاز به آنزیم‌های پایدارتر توام با فعالیت گلوتامینازی کمتر و km (ضریب میکائیلیس-منتن) کمتر،محسوس می‌شد.هدف: جداسازی آنزیم ال- آسپارژیناز از باکتری های نمک دوست باسیلوس سوبتیلیس بومی ایران . روش کار: ابتدا باسیلوس سوبتیلیس DAR و D6Aبه منظورتولید ال-آسپارژیناز کشت داده شدند. آنزیم تولید شده به روش رسوب دهی با PEG جداسازی شد. آنالیز وزن ملکولی،‌ مقدار کل پروتئین های موجود با استفاده از روش های SDS-PAGE و به روش Bradford مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: در گروه D6A درصدهای بین10 تا 20 در PEG های 4000 و 6000 و درصدهای بین 5 تا 10 PEG های 8000 و 10000 بهترین نتیجه را از نظر بیشترین مقدار رسوب در precipitate و کمترین مقدار آن را در supernatant نشان دادند. همچنین در گروه DAR درصد های بین 15 تا 20 در PEG های 4000 و 6000 و درصد های بین 10 تا 15 در PEG های 8000 و 10000 بیشترین مقدار رسوب در precipitate و کمترین مقدار آن را در supernatant نشان دادند.نتیجه گیری: رسوبدهی با PEG به عنوان روشی برای شروع فرایندهای خالص سازی و استخراج ال‌آسپارژین تولید شده توسط باکتری‌ها می‌تواند استفاده شود.