تاثیر سلولهای دور رسس فرونتال بر درجه اپاسیفیکاسیون سینوس فرونتال در رینوسینوزیت مزمن

Abstract

رینوسینوزیت مزمن یک بیماری التهابی مخاط سینوسها و از شایعترین علل مراجعه بیماران به پزشک می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر سلولهای فرونتال بر میزان درگیری رسس فرونتال و میزان اپاسیفیکاسیون در سی تی اسکن (CT) بیماران مبتلا به رینوسینوزیت فرونتال است. روش¬شناسی پژوهش: در این مطالعه Case-series، بیماران با سن بیشتر از 18 سال و دارای علایم التهابی سینوس به مدت حداقل3 ماه وارد مطالعه شدند و یک گروه نیز بعنوان کنترل وارد مطالعه شد. یافته های دموگرافیک، علائم بالینی و CT اسکن بیماران ثبت شد و ارتباط سلولهای دور رسس و تعداد آنها با میزان کدورت سینوس فرونتال طبق اسکور Lund Mackay (LM) بررسی گردید. یافته¬های پژوهش: در این پژوهش 26 نفر در گروه کنترل و 25 نفر در گروه آزمون با میانگین سنی 15.33 ± 38.18 سال حضور داشتند. رینوره چرکی و احتقان بینی در گروه آزمون بمراتب شایعتر از گروه کنترل بود (P.Value<0.05). میزان کدورت درگروه آزمون بمراتب بیشتر از گروه کنترل بود(P.Value<0.05). بجز در مورد سلول های فرونتواتموئیدال تیپ 2 که در گروه آزمون بیشتر بود، تفاوت معناداری در نوع و تعداد سلول های دور رسس در سایر موارد بین دو گروه وجود نداشت(P.Value>0.05) همچنین، ارتباطی بین میزان کدورت و تعداد سلول دور رسس وجود نداشت(P.Value>0.05). تعداد سلول با افزایش احتمال احتقان و کاهش بویایی همراه بود درحالی که میزان کدورت بیشتر با افزایش رینوره همراه بود(P.Value<0.05).