مقایسه نتایج درمانی تزریق داخل ویتره بواسیزوماب و آفلیبرسپت در درمان رتینوپاتی نوزادان نارس

Abstract

رتینوپاتی نوزادان نارس شایعترین علت قابل درمان نابینایی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه در نوزادان نارس می باشد. فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (VEGF) یک نقش بسیار اساسی در پاتوژنز این بیماری ایفا می کند و بسیاری از مطالعات اثر گذاری داروهای ضد این عامل مثل بواسیزوماب و رانیبیزوماب را در درمان این بیماری مورد بررسی قرار داده و تایید کرده اند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر درمانی آفلیبرسپت و بواسیزوماپ در درمان رتینوپاتی نوزاردان نارس می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه بررسی مقطعی، پرونده های نوزادانی که در طول سال 1397 به دلیل ROP نیازمند درمان تحت تزریق داروهای Anti-VEGF (بواسیزوماب و آفلیبرسپت در بیمارستان نیکوکاری قرار گرفته اند، ۱۴۳ چشم مورد بررسی قرار گرفتند. دو گروه از لحاظ پاسخ اولیه به درمان، میزان عود بیماری و نیاز به لیزرتراپی، زمان تکمیل واسکولاریزاسیون رتین و میزان عیب انکساری در یک سالگی بر اساس یافته های پرونده ها مورد مقایسه آماری قرار گرفتند. پاسخ اولیه به درمان به صورت از بین رفتن بیماری پلاس به همراه کاهش حداقل یک stage در بیماری تعریف شد. عود بیماری نیز به صورت افزایش حداقل یک stage در بیماری یا بازگشت مجدد بیماری پلاس تعریف شد (بیماری پلاس به صورت وجود تورتوزیته و engorgement عروق قطب خلفی شبکیه تعریف شد). یافته ها: در هر دو گروه نسبت جنسیتی بیماران پسر و دختر تقریبا برابر بود و این متغیر تاثیری در ارزیابی های مطالعه نداشت. به طور کلی ۱۴۳ چشم مورد بررسی قرار گرفتند که ۴/۷۳ درصد در گروه بواسیزوماب و ۶/۲۶ درصد در گروه آفلیبرسپت قرار داشتند. سن هنگام تولد در گروه بواسیزوماب برابر ۱۲/۲ ± ۵۳/۲۸ هفته و در گروه آفلیبرسپت برابر ۰۲/۲ ± ۸۹/۲۸ هفته بود. مقایسه نتایج پاسخ به درمان در بیماران مطالعه نشان داد که تمامی بیماران در هر دو گروه پاسخ درمانی مناسب به تزریق Anti-VEGF داشته اند؛ در مقابل میزان عود پس از تزریق ۶/۵ درصد بود. به طور معنی داری میزان عود در بیماران گروه آفلیبرسپت بالاتر از گروه بواسیزوماب بود (۸/۱۵ درصد در مقابل ۹/۱ درصد؛ ۰۰۵/۰p=). به طور معنی داری میانگین زمان تکمیل واسکولاریزاسیون رتین در گروه آفلیبرسپت در مقایسه با گروه بواسیزوماب بالاتر بود (۵۱/۱ ± ۸۷/۸ ماه در مقابل ۱۸/۲ ± ۵۷/۵ ماه؛ ۰۰۱/۰p=). ارزیابی عیب انکساری در نوزادان بهبود یافته نشان داد که در هر دو گروه بیشتر بیماران hyperopia داشته اند که بیشتر از یک دیوپتر بوده است.