مقایسه یافته‌های آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به آکنه وولگاریس قبل حین و بعد از درمان با ایزوتره تینوئین در پنج‌ماهه‌ی اول درمان

Abstract

وجود یک پروتکل مناسب برای تعداد و فاصله‌های تست‌های آزمایشگاهی داروی ایزوتره تینوئین برای درمان آکنه جهت کاهش هزینه سیستم بهداشتی درمانی از طریق حذف تست‌های غیرضروری و در مجموع کاهش تمام هزینه‌ها، مصرف بدون خطر دارو و حفظ سلامت بیماران بسیار ضروری است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه یافته‌های آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به آکنه وولگاریس قبل حین و بعد از درمان با ایزوتره تینوئین در پنج‌ماهه‌ی اول درمان می‌باشد. مواد و روش‌ها: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ مقطعی ﺑﻮد و بر روی تمام مراجعه‌کنندگان به بیمارستان سینا تبریز با تشخیص آکنه ولگاریس در سال 99 انجام شد. تعداد 44 نفر از مراجعه‌کنندگان به بیمارستان سینا با تشخیص آکنه ولگاریس بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شده و تحت درمان با ایزوترتینوئین قرار گرفتند. شیوه نمونه‌گیری در این مطالعه به‌صورت تمام شماری بود. آزمایش‌های کنترل CBC، FBS، lipid profile و LFT و معاینات مربوطه قبل، حین و سه ماه بعد از شروع درمان ایزوتره تینوئین با حداقل دوز مصرفی 20 mg روزانه انجام و ثبت شدند. داده‌ها تحت آنالیز آماری قرار گرفته و میزان اختلال در یافته‌های آزمایشگاهی و تغییرات آن در جمعیت مورد مطالعه محاسبه شد. یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین (انحراف معیار) سنی آن‌ها 75/21 (4/5±) سال بود. از بین تمامی آزمایش‌های کنترل CBC، FBS، lipid profile و LFT قبل، حین و بعد از درمان با ایزوتره تینوئین در شرکت‌کنندگان، درصد Neutrophil بعد از درمان با ایزوتره تینوئین به‌طور معنادار بیشتر از قبل از درمان بود (05/0>P). همچنین فاکتورهای Total Cholestrol، TG، AST و ALT بعد از درمان با ایزوتره تینوئین به‌طور معنادار بیشتر از قبل و حین درمان بود و نیز مقادیر حین درمان به‌طور معنادار بیشتر از قبل از درمان بود (05/0>P). از سوی دیگر در سایر فاکتورهای مورد مطالعه، از جمله WBC، RBC، Hb، Platelet count، FBS، HDL، LDL و Alk.p بین قبل، حین و بعد از درمان با ایزوتره تینوئین در شرکت‌کنندگان تفاوت معنادار وجود نداشت (05/0<P).