بررسی اثرات ورزش داوطلبانه بر روی میزان IL-10 ، IL-11 و اثر متقابل (cross talk)، NF-κB و NRF2در بافت ریه موشهای صحرایی دیابت نوع دو

Abstract

ریه به عنوان بافتی سرشار از شبکه های آلوئولاری و مویرگی ممکن است هدف تخریب مویرگی در بیماران دیابت باشد. سایتوکاین های التهابی، به عنوان یک فاکتور پیش بینی کننده خطر در بیماریهایی مانند آسم، سرطان ریه یا بیماریهای انسداد مزمن ریوی مطرح می باشند. با توجه به اینکه تحقیقات کمی در مورد آسیب های وارده بر ریه بر اثر دیابت ، به دلیل کمبود شواهد کلینیکی و پیچیدگی سیستم فیزیولوژیکی ریه انجام گرفته است. در این مطالعه برآن شدیم تاثیر ورزش داوطلبانه بر روی میزان TNF-α، IL-10 ، IL-1،NF-κB و Nrf2 دربافت ریه موش های صحرایی دیابت نوع دو را مورد بررسی قرار دهیم. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 48 رت نر با نژاد Wistar در محدوده وزنی 220-180 گرم به‌طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند (12 رت در هر گروه): کنترل (Col)، دیابتی (Dia)، ورزش داوطلبانه (Exe )و دیابتی - ورزش داوطلبانه (Dia+Exe). دیابت نوع دو با رژیم غذایی پرچرب به مدت4 هفته و تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (mg/kg 35) القا شد. پس از تایید دیابتی شدن، ورزش داوطلبانه به مدت 10 هفته در قفس مخصوص دارای چرخ دوار انجام شد. درنهایت پس از بیهوشی حیوانات، بافت ریه خارج و میزان IL-10 ،TNF-α ، IL-11، NF-κB وNrf2 اندازه گیری شدند. نتایج: یافته های این مطالعه کاهش معنی دار میزان IL-10، IL-11 ، Nrf2 (001/0>p) و افزایش معنی دار میزان NF-κB و TNF-α (001/0>p) را در بافت ریه گروههای دیابتيک در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. اعمال ورزش داوطلبانه باعث بهبود میزان این پارامترها گردید.