مقایسه تاثیر مترونیدازول آهسته رهش با دبریدمان مکانیکال در درمان پری ایمپلنتیتیس

Abstract

مقدمه: پری ایمپلنتیت یک بیماری عفونی است که بر بافت اطراف ایمپلنت‌های دندانی تأثیر می‌گذارد و با علائم التهابی بالینی و از بین رفتن غیر قابل جبران استخوان نگهدارنده بروز می‌کند. با توجه به این که مترونیدازول آنتی بیوتیکی است که در درمان پریودنتیت کاربرد موثری داشته و نشان داده شده که مخصوصا بر روی باکتری‌ها موثر می‌باشد هدف از این مطالعه مقایسه تأثیر مترونیدازول رهش آهسته با دبریدمان مکانیکال در درمان پری ایمپلنتیتیس می‌باشد. مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سو کور تعداد ۳۶ بیمار (هر گروه ۱۸ بیمار (که مبتلا به پری ایمپلنتیتیس هستند توسط کاربرد مترونیدازول موضعی آهسته رهش به صورت موضعی درمان شدند. بیماران با سن ۲۰ سال و بالاتر که مبتلا به پری ایمپلنتیتیس و حداقل دارای ۱ ایمپلنت با mm <PD ۶ همچنین با BOP مثبت و از نظر رادیو گرافیک هم دچار تحلیل استخوان می‌باشد وارد مطالعه شدند. چهار یافته کلینیکی شامل modified plaque index (mPI (،(probing pocket depth (PD ، mBI (modified bleeding index (وCAL (clinical attachment level (در ابتدای مطالعه و طی فالو‌های ۳ و ۶ ماهه اندازه گیری گردید. یافته ها: نتایج مطالعه با استفاده از آزمون Student'st Test نشان داد میزان متغیرهای مورد مطالعه (میزان کاهش PD در گروه مداخله بعد از ۳ و ۶ ماه به ترتیب میلی متر و میلی متر و در گروه کنترل به ترتیب برابر میلی متر و میلی متر؛ میزان کاهش mPI در گروه مداخله به ترتیب و و در گروه کنترل به ترتیب و و میزان کاهش mBI در گروه مداخله به ترتیب و و در گروه کنترل به ترتیب و بود (بعد از ۳ و ۶ ماه اختلاف معنی داری داشته اند. در تمامی نمونه‌ها در دو گروه میانگین CAL قبل و بعد از درمان ثابت بود و تفاوت آماری معنی داری نداشت . همچنین آزمون Paired-Samplet Test نشان داد نتایج به دست آمده در دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند هر چند که در گروه مداخله (استفاده از مترونیدازول موضعی آهسته رهش (نتایج به دست آمده را بهتر نموده بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که استفاده از مترونیدازول موضعی آهسته رهش می‌تواند درمان کمکی در بهبود و ارتقا نتایج به دست آمده از دبریدمان مکانیکی در درمان پری ایمپلنتیتیس باشد.