بررسی تاثیر داروی کلومیفن بر اختلال حافظه ناشی از هیوسین در رت های نر

Abstract

مقدمه: بیماری آلزایمر یک اختلال تحلیل رونده ی عصبی، و از شایعترین اختلالات نورودژنراتیو پیشرونده و کشنده است که با آسیب به حافظه و شناخت آشکار می شود. در حال حاضر هیچ گونه درمان قطعی برای بازگرداندن اختلالات و یا متوقف کردن پیشرفت این بیماری در دسترس نیست. نقش استروژن در آلزایمر با وجود گیرنده های استروژنی در نواحی مربوط به حافظه در مغز روشن گردیده است. هدف: در این مطالعه تاثیر داروی کلومیفن روی اختلالات حافظه ی ناشی از هیوسین در رت های نر، به روش Passive avoidance test مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: 42 موش نر ویستار به 7 گروه 6 تایی تقسیم شدند و به شرح زیر تیمار گردیدند: 1)گروه کنترل دریافت کننده نرمال سالین 1 ml/kg/day 2) گروه هیوسین 0.5 mg/kg/day 3) گروه کلومیفن 1 mg/kg/day 4) گروه کلومیفن 2 mg/kg/day 5) گروه کلومیفن 4 mg/kg/day 6) گروه دونپزیل 0.1 mg/kg/day 7) گروه کلومیفن 2 mg/kg/day + دونپزیل 0.1 mg/kg/day در تمام گروه های 3 تا 7 دوز هیوسین همانند گروه 2 برای القای نقص حافظه تجویز گردید و تمام گروه ها به مدت 5 روز با دوز های مذکور تیمار شدند. براي بررسي حافظه و يادگيري از دستگاه يادگيري احترازي غير فعال (Passive Avoidance) استفاده شد. نتایج: میانگین زمان ورود به محفظه¬ی تاریک در گروه دریافت کننده ی کلومیفن با دوز 1 میلی گرم بر کیلوگرم، بیشترین مقدار را به خود اختصاص داد و به صورت معنادار نسبت به گروه کنترل منفی افزایش یافت. با افزایش دوز کلومیفن، میانگین زمان به خاطر آوردن کاهش یافت. در تجویز همزمان کلومیفن و دونپزیل اثر هم افزایی مشاهده نشد. بحث: کلومیفن به عنوان یک تنظیم کننده ی انتخابی گیرنده ی استروژن، توانست اثرات مثبتی را بر روی نقص حافظه ی ناشی از هیوسین از خود نشان دهد. این ترکیب برای استفاده در درمان آلزایمر می تواند مورد بررسی بیشتر قرار گیرد.