بررسی عملکرد سیستولی بطن چپ قبل و بعد از والوتومی میترال از طریق پوست در بیماران باتنگی دریچه میترال

Abstract

تنگی دریچه میترال از علل شایع بیماریهای دریچه ای قلبی درکشورهای درحال توسعه است. این بیماری باعث افزایش فشار دهلیز چپ و افزایش فشار شریان ریوی میشود. بطن چپ در این افراد معمولا اندازه طبیعی داشته و در بررسی اکوکاردیوگرافی کانونشنال عملکرد سیستولی و دیاستولی طبیعی دارد. والووتومی میترال با بالون از طریق پوست روش درمانی انتخابی برای این بیماران است. هدف از این مطالعه بررسی تغییرات عملکرد سیستولی بطن چپ قبل و بعد از والووتومی در بیماران با تنگی میترال با استفاده از اکوکاردیوگرافی معمول و بروش 2D استرین میباشد.

مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی تحلیلی برروی بیماران با تنگی میترال که کاندید درمان به روش والووتومی بودند در سـطح بیمارسـتان شهید مدنی تبریز در طی مدت 1سال، انجام گرفت. از بیماران اکوکاردیوگرافی معمولی و با روش 2D استرین قبل و یک ماه بعد از انجام والوتومی انجام شده و نتایج مورد مقایسه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: در این مطالعه بررسی برروی 26 بیمار صورت پذیرفت که 73% مونث و 27% مذکر بودند. میانگین سنی بیماران مورد مطالعه 9/9 ± 88/56 سال بود. میانگین سطح دریچه بیماران قبل و بعد از PTMC بترتیب 21/0 ±12/1 و 15/0 ± 84/1 سانتی متر مربع ارزیابی شد. تغییرات LVEF قبل و بعد از PTMC از نظر آماری معنی دار نبود. در بررسی و آنالیز مقادیر مربوط به اکو 2Dاسترین در تمام پارامتر های ارزیابی شده (GLS, GCS, LAVi) تغییرات بعد از PTMC از نظر آماری معنی دار بود (001/0>P).