بررسی مقایسه ای حساسیت کنتراست بدنبال جراحی ناخنک و اوتوگرافت ملتحمه در دو روش استفاده از سوچور و چسب فیبرین

Abstract

ناخنک چشم (pterygium)، نوعی رشد بافت ملتحمه روی قرنیه است که یک بیماری پیش‌رونده بوده و در مراحل پیشرفته منجر به نقص دید، محدودیت حرکتی چشم، التهاب مزمن و مشکلات زیبایی می‌شود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه حساسیت کنتراست به دنبال جراحی ناخنک و اوتوگرافت ملتحمه در دو روش استفاده از سوچور و چسب فیبرین می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی، 36 بیمار که مبتلا به ناخنک بودند و اندیکاسیون درمان جراحی ناخنک داشتند، در دو گروه 18 نفره وارد مطالعه شدند. گروه اول تحت جراحی اکسیزیون ناخنک و اتوگرافت Conjunctivolimbal با استفاده از سوچور و گروه دوم تحت جراحی اکسیزیون ناخنک و اتوگرافت Conjunctivolimbal با استفاده از Fibrin Glue قرار گرفتند. میزان حساسیت کنتراست بیماران قبل و شش ماه بعد از جراحی با استفاده از تابلو F.A.C.T و در شرایط یکسان و توسط یک نفر اندازه گرفته شد. یافته‌ها: از بین تمامی متغیرهای مربوط به سابقه بیماری و جراحی، مشخصات بیماری، علائم و عود بیماری در افراد موردمطالعه، احساس جسم خارجی در گروه بیماران تحت جراحی ناخنک و اوتوگرافت ملتحمه به روش سوچور به‌طور معناداری بیشتر از روش چسب فیبرین بود (026/0=P). از بین متغیرهای مرتبط با وضعیت بینایی و مؤلفه‌های حساسیت کنتراست، متغیرهای حساسیت کنتراست دور در 3 سیکل در هر درجه قبل و بعد از جراحی، حساسیت کنتراست دور در 6 سیکل در هر درجه بعد از جراحی، حساسیت کنتراست نزدیک در 3 سیکل در هر درجه قبل از جراحی و حساسیت کنتراست نزدیک در 12 سیکل در هر درجه قبل از جراحی در گروه بیماران تحت جراحی ناخنک و اوتوگرافت ملتحمه به روش سوچور به‌طور معناداری بیشتر از روش چسب فیبرین بود (05/0>P). در بین بازه‌های زمانی قبل و 6 ماه بعد از جراحی، متغیرهای Spherical equivalent refraction، حساسیت کنتراست دور در 6 سیکل در هر درجه، حساسیت کنتراست دور در 12 سیکل در هر درجه، حساسیت کنتراست دور در 18 سیکل در هر درجه، حساسیت کنتراست نزدیک در 6 سیکل در هر درجه، حساسیت کنتراست نزدیک در 12 سیکل در هر درجه و حساسیت کنتراست نزدیک در 18 سیکل در هر درجه در گروه بیماران تحت جراحی ناخنک و اوتوگرافت ملتحمه به روش چسب فیبرین، متغیرهای حساسیت کنتراست دور در 3 سیکل در هر درجه، حساسیت کنتراست دور در 18 سیکل در هر درجه، حساسیت کنتراست نزدیک در 3 سیکل در هر درجه، حساسیت کنتراست نزدیک در 12 سیکل در هر درجه و حساسیت کنتراست نزدیک در 18 سیکل در هر درجه در گروه بیماران تحت جراحی ناخنک و اوتوگرافت ملتحمه به روش سوچور تغییرات معنادار آماری وجود نداشت (05/0<P)؛ درحالی‌که در سایر متغیرها، بین بازه‌های زمانی قبل و 6 ماه بعد از جراحی در گروه‌های مطالعه، تغییرات معنادار آماری وجود داشت (05/0>P).