تاثیر کورکومین بر بیان پروفایل ترانس کریپتوم سلولهای سرطان پستان: ارتباط احتمالی آن با بیان ژن تلومراز

Abstract

یک رویکرد سیستمیک طرحی جامع از عملکرد تنظیم کننده مولکولی در سیستم¬های زنده ارائه می¬دهد. در این پژوهش، مکانیسم تنظیم کننده کورکومین در سلولهای سرطانی پستان از طریق تحلیل تغییرات ترانسکریپتوم در توالی سلولی T47D بررسی شد. سلول‌های رده‌ی T47D در محیط RPMI-1640 کشت داده شدند تاثیرات سایتوتوکسیک کورکومین با اندازه‌گیری MTT بعد از اعمال کورکومین با غلظت 0-50 µMبر روی توالی سلولی T47D طی 24، 48 و 72 ساعت مورد مطالعه قرار گرفت. سپس Total RNA از گروه تیمار و کنترل استخراج شد. جهت بررسی کمیت و کیفیت RNA استخراج‌شده به ترتیب از نانودراپ و الکتروفورز استفاده گردید. همچنین، تحلیل ترانسکریپتوم از طریق تعیین توالی RNA جهت یافتن ژنهای متفاوت پس از اعمال کورکومین بر سلولهای T47D انجام شد. عامل ترانسکریپسیون و اطلاعات میکرو RNA مربوط به نشانگان ژنی کورکومین از منابع مربوطه استخراج گردید. یک تحلیل ساختارمند شبکه‌ای برای افزایش درک ما از عملکرد تاثیر کورکومین در سلولهای T47D صورت گرفت. در یک تحلیل مجزا، سری اطلاعات عمومی microarray که شامل بالفعل‌شدگی‌های ژن و اطلاعات بالینی استفاده شده جهت ارزیابی توان پیشگیرانه کورکومین و ارتباط آن با نتایج بیماران میشد مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که 275 ژن در نمونه‌های تیمار شده با کورکومین نسبت به گروه کنترل تفاوت بیان داشت. از این تعداد ژن، حدود 148 مورد کاهش بیان و 78 ژن افزایش بیان داشته و کورکومین محرک مسیرهای مرتبط با مرگ سلولی می‌باشد، و متابولیسم لیپیدها و روند آپوپتوتیک در سلولهای T47D را تنظیم می‌کند. کورکومین توان پروگنوستیک قابل توجهی داشت.از طریق تحلیل¬های شبکه تنظیم کننده، دانستیم که پروتئین‌هایی مشخص، میکرو RNA ها و عوامل ترانسکریپسیونی، گره¬های مرکزی متناظر با تاثیرات اعمال کورکومین هستند. این تحقیق تصویری از مکانیسم سایتوتوکسیک کورکومین و پتانسیل درمانی آن جهت بهبود درمان سرطان پستان ارائه می‌دهد.