نانوذرات کیتوزان/ سولفید مس کنزوگه شده با پاکلی تاکسل برای درمان ترکیبی سرطان سینه

Abstract

مقدمه: فوتوترمال تراپی روشی مبتنی بر لیزر و یک استراتژی هدفمند برای سوزاندن سلول‌های تومورال است. ترکیب آن با شیمی درمانی می تواند یک روند موثر برای درمان سرطان های مقاوم باشد.اهداف: پاکلی تاکسل را به نانوذرات سولفید مس پوشیده با کیتوزان (CuS@CS- NPs) کنژوگه کردیم تا اثر ترکیبی آنها را بر روی رده سلولی MCF-7 ارزیابی کنیم. روش‌ کار: CuS@CS-NPs و همچنین فرم نانوژل نانوذرات (CuS@CS-NGs) را سنتز کردیم. خصوصیات ساختاری نانو ساختار ها با روش‌های مختلف تعیین شد. تحت تابش لیزر اثرات فتوترمال محلول های CuS@CS-NGs اندازه‌گیری شد. پس از کونژوگه کردن پاکلی تاکسل با CuS@CS-NGs، میزان آزادسازی پاکلی تاکسل از نانوژل‌ها بررسی شد. سمیت سلولی نانوژل‌ها، پاکلی تاکسل و نانوژل‌های متصل به پاکلی تاکسل در برابر رده سلولی MCF-7 از طریق روشMTT در حضور و عدم حضور تابش لیزر بررسی شد. اثر آپوپتوز آنها بر سلول‌ها و جذب سلولی نانوژل‌ها در سلول‌ها تعیین شد. یافته‌ها: مقایسه تغییرات دمایی پراکندگی‌های آبی مختلف CuS@CS-NGs نشان داد که تغییرات دما با افزایش غلظت عامل فتوترمال افزایش می‌یابد. میزان بارگذاری پاکلی تاکسل در CuS@CS-NGs به دلیل لایه کیتوزان، 96.94% ± 0.73 بود. در مقایسه با pH 7.4 ، انتشار پاکلی تاکسل از نانوژل های بارگذاری شده در pH 5.8کند تر بود. نتایج نشان داد که نانوژل تنها دارای نرخ جذب 23.05% در سلول‌های MCF-7 می باشد. جذب سلولی پس از اتصال پاکلی تاکسل به 43.02% افزایش یافت. بر اساس نتایج MTT، نانوژل بدون تابش هیچ سمیت سلولی نشان نداد که سازگاری سلولی آن را اثبات می کند. تحت تابش لیزر، نانوژل‌های متصل به پاکلی تاکسل، سمیت بیشتری نسبت به پاکلی تاکسل یا نانوژل به تنهایی در سلول‌ها داشتند. بحث و بررسی: آزمایش های مختلف، تهیه صحیح نانوساختار ها را تایید کرد. نتایج آزمایشات سلولی بیانگر اثرات درمانی بهتر درمان ترکیبی نسبت به PTT یا شیمی ‌درمانی به تنهایی است.