بهبود پروتکل تصویربرداری سیتی سیمولاسیون پرتودرمانی به منظور افزایش دقت و صحت کنتورینگ و تعیین حجمهای درمانی در تومورهای نواحی بافت نرم با سطوح کنتراست پایین

Abstract

خلاصه مقدمه: در بسیاری از موارد جهت طراحی درمان تومورهای نواحی بافت نرم از پروتکل های استاندارد تشخیصی توموگرافی کامپیوتری استفاده می شود که تصاويری مناسب برای اهداف تشخیصی فراهم می کند. هدف از اين مطالعه بررسی پارامترهای کیفیت تصويربرداری در جهت بهینه سازی پروتکلیست که بر دقت و صحت ترسیم حاشیه تاثیر می گزارد. مواد و روش کار : اين مطالعه در دو مرحله انجام شد. در مرحله اول پارامترهايی که بر تشخیص اجسام با کنتراست پايین تاثیر دارند از جمله قدرت تفکیک کنتراست پايین , قدرت تفکیک کنتراست بالا , با استفاده از ¸ نسبت کنتراست به نويز، نسبت سیگنال به نويز و نويز فانتوم ACR 464 به صورت ابزاری ارزيابی شدند. در اين مطالعه قدرت تفکیک کنتراست پايین و قدرت تفکیک کنتراست بالا با استفاده از نرم افزار ACTS به طور مستقیم اندازه گیری شدند و نسبت سیگنال به نويز ، نسبت کنتراست به نويز و شاخص نويز با استفاده از فرمول های تجربی بر اساس داده های به دست آمده از آنالیز تصاوير محاسبه شدند. در مرحله بعد , میزان درصد خطا در رسم ترسیم حاشیه برای دو پروتکل دوز بالا و استاندارد به صورت فردی اندازه گیری شد. یافته ها: استفاده از پروتکل با میلی آمپر بالاتر و ولتاژ پايین تر منجر به افزايش دوز به اندازه 81.89% شد , همچنین مقادير نسبت کنتراست به نويز و نسبت سیگنال به نويز به ترتیب % 76.73 و% 61.13 افزايش و نويز به اندازه % 58.44 کاهش يافت. مقادير درصد خطا در ترسیم 2 حاشیه جسم کنتراست پايین در قطعه 2 برای پروتکل استاندارد و پروتکل با نسبت کنتراست به نويز بالا به ترتیب 0.2469 و 0.00706 بود. نتیجه گیری: پروتکل با میلی آمپر ثانیه بالا و کیلو ولتاژ پايین تر به دلیل بهبود کنتراست , يک پروتکل ايده آل جهت استفاده در کلینیک به منظور طراحی درمان بافت نرم می باشد. کلید واژگان فارسی: پرتو درمانی , شبیه سازی توموگرافی کامپیوتری , کیفیت تصوير , ترسیم محدوده تومور