استفاده از پانسمان حاوی سرم اتولوگ فرآوری شده به عنوان روشی جدید برای درمان زخم‌های مزمن

Abstract

هدف ما در این مطالعه تعیین تأثیر و تحمل‌پذیری به سرم اتولوگ فرآوری شده autologous conditioned serum )ACS) به عنوان یک روش خلاقانه پاسمان برای مدیریت موضعی زخم‌های مزمن می‌باشد. مواد و روش‌ها: در قالب یک کارآزمایی بالینی تصادفی یک‌سو کور در دو درمانگاه سرپایی دانشگاهی در شهر تبریز، بیماران مبتلا به زخم مزمن، برای دریافت پانسمان زخم حاوی ACS و پاسمان زخم با نرمال سالین از اردیبهشت 1398 تا اسفند 1398 به صورت تصادفی تخصیص داده شدند. درمان به صورت هفتگی انجام شد و آخرین ارزیابی بیماران 3 هفته بعد از اولین پانسمان ACS انجام گرفت. پیامدهای اصلی شامل تغییر در مساحت زخم و تغییر در نمره ایندکس ترمیم زخم فشاری Pressure Ulcer Scale for Healing (PUSH) بود. بیماران در زمان الحاق به کارآزمایی (T0: پایه)، هفته 1 (T1)، هفته 2 (T2) و هفته 3 (T3: پایان مطالعه) مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: در کل 30 فرد با زخم مزمن (5 زخم دیابتی، 11 زخم فشاری، 7 زخم جراحی و 7 زخم سوختگی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده‌های بررسی زخم در افراد تحت پانسمان ACS و نه در گروه سالین نرمال تغییرات قابل‌توجهی را بین زمان T0 و T3 در مساحت زخم و اندکس های PUSH (مساحت، اگزودا و بافت) نشان داد. تفاوت قابل‌توجهی در تغییرات ناحیه سطحی زخم بین گروه ACS و گروه نرمال سالین در هفته سوم (T3-T0) (به ترتیب 40/0±40/6- در مقابل 52/2±40/0+ و 005/0=p) مشاهده گردید. بعلاوه تفاوت معنی‌داری بین گروه ACS و نرمال سالین در تغییرات اسکور سطح در هفته سوم (T3-T0) (به ترتیب 08/1±20/2- در مقابل 86/0±20/0+ و 01/0>p)، تغییرات اسکور اگزودا در هفته 2 (T2-T0) (به ترتیب 70/0±26/1- در مقابل 45/0±06/0+ و 001/0>p)و هفته 3 (T3-T0) (به ترتیب 72/0±33/1- در مقابل 63/0±13/0- و 001/0>p) و تغییرات اسکور بافت در هفته 2 (T2-T0) (به ترتیب 35/0±13/1- در مقابل 53/0±00/0+ و 01/0>p)و هفته 3 (T3-T0) (به ترتیب 65/0±80/1- در مقابل 63/0±13/0- و 001/0>p) وجود داشت.