تعیین اثرات بالینی درمان با لیزات پلاکتی در مقایسه با پلاسمای غنی از پلاکت اتولوگ بر استئوآرتریت مزمن زانو

Abstract

هدف از این مطالعه، مقایسه اثربخشی تزریق لیزات پلاکتی و پلاسمای غنی از پلاکت‌های اتولوگ در بیماران مبتلا به استئوآرتریت زانو بود. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده 25 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانوی خفیف تا متوسط اولیه در هر دو مفصل زانو موردمطالعه قرار گرفتند. بیماران تحت تزریق داخل مفصلی پلاسمای غنی از پلاکت‌های اتولوگ و لیزات پلاکتی هر سه هفته و در کل سه تزریق به ترتیب به زانوی راست و چپ قرار گرفتند. درد با استفاده از مقیاس بصری درد Visual Analogue Scale (VAS)، سفتی و عملکرد با استفاده از ایندکس Western Ontario and McMaster (WOMAC) و نیز دامنه حرکت در ابتدای مطالعه، 1 و 6 ماه پس از درمان موردبررسی قرار گرفت. غلظت چندین فاکتور رشد و سیتوکین التهابی نیز با استفاده از روش الایزا اندازه‌گیری شدند. یافته‌ها: بعد از درمان در کلیه بیماران بهبود معنی‌داری در درد و عملکرد نسبت به شروع مطالعه در دو زانو در هر پیگیری مشاهده گردید . در پایان ماه ششم یک روند معنی‌دار روبه بهبود بیشتر در کلیه نمرات در بیماران تحت درمان با لیزات پلاکتی در مقایسه با پلاسمای غنی از پلاکت‌های اتولوگ مشاهده شد . علاوه بر این، غلظت فاکتورهای رشد (FGF، VEGF، PDGF و TGF-β1) در بیماران تحت درمان با لیزات پلاکتی در مقایسه با پلاسمای غنی از پلاکت‌های اتولوگ به‌طور معنی‌داری بیشتر بود .