بررسی تاثیر موضعی ژل پیروکسیکام و پماد کالاندولا بر روی سرطان پوست ایجاد شده بواسطه ی دی متیل بنز (آ) آنتراسن و روغن کروتون در موش سوری

Abstract

سرطان یکی از مشکلات امروز و جامعه جهانی است و جهت تعیین مکانیزم دقیق آن مطالعات زیادی انجام‌گرفته است. گزارشات متناقضی از تأثیر پیروکسیکام در سرطان وجود دارد. هدف: بررسی تاثیر موضعی ژل پیروکسیکام و پماد کالاندولا بر روی سرطان پوست ایجاد شده بواسطه دی متیل بنز (آ) آنتراسن و روغن کروتون در موش سوری. مواد و روش ها: شصت عدد موش سوری ماده به 3 گروه 20 تایی تقسیم شدند. پشت موش ها تراشیده شد. پس از 24 ساعت، گروه 1 به عنوان شاهد ژل پلاسبو و گروه 2 و 3 به ترتیب ژل پیروکسیکام 5/0% و پماد کالاندولا 2% روزانه یک مرتبه به مدت 15 روز دریافت کردند. 9 ساعت پس از آخرین دوز، تمامی گروه ها تک دز ماده آغازگر دی متیل بنز (آ) آنتراسن (۶۰ میکروگرم در ۱۰۰ میکرولیتر استون) وپس از 7 روز، روغن کروتون (1 میلی گرم در 200 میکرولیتر استون) هفته ای دو بار به مدت 28 هفته دریافت کردند. نتایج: در پایان هفته دهم، اولین تومورها در گروه دریافت کننده پیروکسیکام مشاهده شد درحالی که تومورها در گروه کنترل (پلاسبو بعلاوه آغازگر و روغن کروتون) و گروه دریافت کننده کالاندولا در هفته سیزدهم مشاهده شد. بحث: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که پیروکسیکام می تواند تومورهای پوستی را در مقایسه با گروه کنترل تشدید کند. بطور کلی، مطالعه ما نشان می دهد که پیروکسیکام مسئول سرطان زایی پوست موش است. نقش پیروکسیکام در القای سرطان پوست موش ممکن است به دلیل قابلیت های بالقوه آن در ایجاد آسیب های استرس اکسیداتیو و آسیب DNA باشد. بنابراین، پیروکسیکام توانایی افزایش بروز تومور در مقایسه با گروه کنترل را دارد و به نظر می‌رسد دوز بالای پیروکسیکام احتمالا عامل اصلی سرطان زایی باشد.