بررسی میزان درگیری نخاع در بیماران مولتیپل اسکلروزیس در هنگام شروع بیماری و با گذشت زمان

Abstract

مولتیپل اسکلروزیس (MS) يك بيماري مزمن سيستم عصبي مركزي است که به عنوان يكي از اختلالات ناتوان كننده، بویژه در جوانان، مطرح می شود. درگیری نخاعی در مبتلایان به MS باعث می شود که شدت بیماری افزایش یابد. با توجه به تفاوت میزان شیوع درگیری نخاع در مطالعات مختلف و نیز عدم وجود مطالعه ای در ایران در خصوص میزان بروز درگیری نخاعی در بیماران مبتلا به MS، هدف این مطالعه بررسی میزان درگیری نخاع در بیماران مبتلا به MS با استفاده از یافته های MRI بود. روش ها و مواد: اين مطالعه مقطعی بر روی 302 بیمار مبتلا به MS انجام گرفت. کلیشه های MRI های بیماران از لحاظ درگیری نخاع سرویکال و توراسیک مورد بررسی قرار گرفت. علاوه بر اطلاعات درگیری نخاعی، اطلاعات دموگرافیک بیماران، شامل سن و جنس و اولین تابلوی بروز بیماری ونوع بیماری و نمره ی EDSS آنان نیز جمع آوری و مورد تجریه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه، میانگین سن بیماران 6/9 ± 4/35 سال بود و 8/71 % از آنان زن بودند. مدت بیماری 6/5 ± 7/6 سال بود و میانگین نمره ی EDSS برابر با 2 ± 1/2 بود. شایع ترین علائم اولیه بیماران به ترتیب شامل علائم حسی، نوریت اپتیک و علائم حرکتی بودند. فنوتیپ عودکننده بهبودیابنده (RR) با فراوانی حدود 80 % شایع ترین فنوتیپ MS بود. طبق MRI های سال 92، 8/71 % از بیماران درگیری نخاع داشتند و طی سال های 97-92 میزان درگیری نخاع بیماران حدود 24 % افزایش یافته بود. مهره‌های C2 (19 %)، C3 (7/15 %) و C5 (4/14 %) به ترتیب شایع ترین محل های ضایعه بودند و غالب بیماران (4/38 %) تعداد 2 ضایعه داشتند. شدت درگیری نخاع با جنسیت بیماران ارتباط معنی داری نداشت، اما با سن، مدت بیماری، نوع فنوتیپ بیماری، و نمره ی EDSS بیماران ارتباط معنی داری وجود داشت (تمامی موارد P<0.05).