بررسی تداخل بین داروها با ضربان ساز قلبی و دفیبریلاتور قلبی کاشتنی در بیماران با مشکل آریتمی قلبی

Abstract

ضربانساز دائمی و دفیبریلاتور کاشتنی قلبی از دستگاه های الکترونیکی کاشتنی قلبی هستند. ضربانساز برای مانیتور کردن ضربان قلب استفاده می شود و با ارسال پالس الکتریکی، ضربان طبیعی ایجاد می کند. ICD برای درمان دیس ریتمی قلبی استفاده می شود. هدف: هدف این مطالعه بررسی تداخلات بین Pacemaker و ICD با دارو ها در بیماران مبتلا به آریتمی در بیمارستان شهید مدنی می‌باشد. بیماران دارای ICD یا Pacemaker در معرض تداخل با برخی داروها هستند، بنابراین این نوع مطالعه برای جلوگیری از خطرات احتمالی ضروری است. روش کار: این مطالعه مقطعی در بیمارستان شهید مدنی به مدت 6 ماه در سال 1399 بر روی بیماران دارای ICD/Pacemaker انجام شد. تعداد مراجعین 500 نفر در سال، حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 200 نفر تعیین شد. افراد دارای ICD/Pacemaker از نظر تداخلات دارویی بر اساس منابع علمی معتبر بررسی شدند. فرم نمونه شامل اطلاعات دموگرافیک، سوابق پزشکی و دارویی بیماران بود. تعاملات در نرم افزار آماری SPSS با استفاده از آزمون های مربوطه مانند Spearman بررسی شد. یافته‌ها: 196 بیمار واجد شرایط وارد این مطالعه شدند. بر اساس تجزیه و تحلیل اسپیرمن، ارتباط کمی بین تداخلات ICD/PM با عوامل مورد مطالعه مانند فشار خون، EF٪، بیماری‌های زمینه‌ای مانند فشار خون بالا، بلوک دهلیزی بطنی و داروهایی مانند مسدودکننده‌های بتا، دیگوکسین و آمیودارون وجود دارد. بر اساس مطالعات قبلی در مورد تداخل دارو ها با عملکرد ICD/PM، در 30 مورد (15.2٪) بین ICD و داروها تداخل وجود دارد و در 15 مورد (7.6٪) داروها با ضربان ساز تداخل دارند. بطور کلی در 32 مورد (2/16%) تداخل بین ICD/پیس میکر و دارو وجود دارد. نتیجه‌گیری: بر اساس این مطالعه در بیمارستان شهید مدنی تبریز، تداخلات جدی بین داروها و ICD/PM از نظر بالینی وجود ندارد، اما این موضوع نیاز به تحقیقات بیشتری دارد.