مقایسه اثرگذاری درمان¬های خوراکی و تزریقی بر کیفیت زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس در مراحل اولیه بیماری

Abstract

مولتیپل اسکلروزیس (MS) می‌تواند باعث مشکلات جسمانی و روانی جدی شود که کیفیت زندگی بیماران را تحت تأثیر قرار می‌دهد. داروهای اصلاح کننده بیماری میتوانند با کاهش تعداد عود و کاهش فعالیت بیماری، کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی بیماران (HQoL) را تقویت کنند. هم فواید و هم عوارض جانبی داروها می توانند بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی بیماران تأثیر بگذارند که این عامل آن را به عنوان یک معیار مهم در علم پزشکی مبدل ساخته است. هدف اصلی از انجام این مطالعه، مقایسه تاثیر داروهای خوراکی و تزریقی بر بهبود کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی بیماران در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است.بررسی ارتباط بین ویژگی‌های دموگرافیک بیماران و کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی بیماران از دیگر اهداف این مطالعه است. بیماران و روش‌ها: این مطالعه، یک بررسی توصیفی مقطعی از بیماران بزرگسال با درجه پایین تر از ناتوانی RRMS است. با توجه به نوع داروی مصرفی، بیماران را به دو گروه داروی خوراکی و تزریقی تقسیم کرده و پس از اخذ رضایت آگاهانه، فرم چاپی نسخه فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی مولتیپل اسکلروزیس (54 -MSQOL) توسط بیماران پر شده است. ترکیب وزنی، امتیازهای مقیاسی بر اساس دستورالعمل دو امتیاز به ما می‌دهد؛ یکی برای سلامت ذهنی و دیگری برای سلامت جسمانی بیماران. در نهایت داده‌ها به کمک نسخه 26م SPSS و با روش independent sample T-test و Pearson correlation بررسی و با سطح معناداری 0.05 و فاصله اطمینان 95% گزارش شده است. نتایج: 115 بيمار شامل 34 مرد و 81 زن با ميانگين سني 68/8 ±.06/ 33 سال در اين مطالعه شركت كردند. از نظر میزان تحصیلات، 15.6% بیماران دارای سطح تحصیلات زیر 12 سال و 84.4% آنان دارای تحصیلات دانشگاهی (بالای 12 سال) بودند. بازه‌ی EDSS بیماران بین 0 تا 4 بوده است (میانگین: 1.08± 1.12). از نظر عوامل دموگرافیک بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. به طور کلی، سلامت جسمی ارتباط کمتری نسبت به سلامت روان با ویژگی‌های دموگرافیک بیماران داشت (p value <0.01) . همبستگی منفی بین سن و نمره EDSS با سلامت جسمی وجود دارد، در حالی که میزان تحصیلات با سلامت جسمی ارتباط مثبت دارد. به جز عملکرد شناختی(p value=0.03) هیچ تفاوت جنسیتی قابل توجهی در هیچ مقیاس کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی بیماران وجود نداشت. از نظر آماری تفاوت معنی داری در کیفیت زندگی بین دو گروه از بیماران مشاهده نشد، اما داروهای خوراکی عملکرد کاملی را در مجموع عملکرد سلامت جسمی نشان دادند و مصرف‌کنندگان داروهای تزریقی در سلامت روان بهتر بودند.