ارزیابی تاثیر دکسترومتورفان و کتوکونازول در تحمل ناشی از مورفین در موش سوری

Abstract

مقدمه: مصرف مزمن ضد دردهای اپیوئیدی منجر به بروز تحمل به اثر ضد دردی می‌شود. از دلایل بروز تحمل افزایش فعالیت گیرنده‌های NMDA است .دکسترومتورفان این گیرنده ها را مهار می‌کند. همچنین افزایش بیان ژن P-گلیکوپروتئین ها در سد خونی مغزی باعث بروز تحمل می‌شود. کتوکونازول P‌‌- گلیکوپروتئین ها را مهار می‌کند. هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات تجویز مزمن داخل صفاقی دکسترومتورفان و کتوکونازول بر بروز تحمل به اثر ضد دردی مورفین در موش سوری نر بود. روش کار: 81 سر موش سوری نر در 9 گروه 9 تایی در محدوده ی وزنی 20-30 گرم به صورت تصادفی انتخاب و رژیم های دارویی حاوی دکسترومتورفان و کتوکونازول را یک بار در روز به مدت دو هفته دریافت کردند . دوزهای مختلفی از کتوکونازول (25,50,100mg/kg) و دکسترو متورفان (25,50,75mg/kg) هر روز نیم ساعت قبل از تزریق روزانه مورفین به موش ها ، تزریق شدند . سپس در روز پانزدهم ، اثرات ضدردی ناشی از تست دوز مورفین (9mg/kg) در گروه های مختلف به روش Hot plate مورد ارزیابی قرار گرفت . بعد از انجام مطالعات رفتاری درگروههای مختلف , حیوانات با تزریق کتامین به همراه زایلازین بیهوش شدند و خون گیری از قلب جهت اندازه گیری سطوح سرمی MDA و TAC( تست های مربوط به بیومارکرهای استرس اکسیداتیو) در گروه های مختلف انجام شد. نتایج: نتایج حاکی از تاثیر معنی‌دار (p<0.01 ) دوزهای 50,100mg/kg کتوکونازول و دوزهای 50,75mg/kg دکسترومتورفان در کاهش تحمل ناشی از تزریق 14 روزه مورفین بود. نتیجه‌گیری: تزریق توام کتوکونازول و دکسترومتورفان با دوز پایین اقدام مناسب تری در کاهش تحمل به مورفین بود. برای یافتن مکانیسم های دقیق نیازمند مطالعات بیشتری هستیم.