بررسی مقایسه ای ایمونوهیستو شیمیایی استخوان سازی در دیفکت بزرگ مندیبل سگ با استفاده از سلول های بنیادی چربی

Abstract

مقدمه: دیفکت بزرگ مندیبل مشکل بزرگی برای جراحان دهان و فک و صورت است. سلول درمانی به عنوان یک روش جایگزین ممکن است سرعت بازسازی استخوان را تسریع کند. هدف از این مطالعه بررسی بازسازی استخوان در دیفکت بزرگ مندیبل سگ با استفاده از سلولهای بنیادی چربی تمایز نیافته آلوژنیک روی ژل فوم به عنوان حامل سلول بود. مواد و روشها: در این مطالعه تجربی پایه با کد اخلاقی IR.TBZMED.VCR.REC.1400.114با 6 قلاده سگ مورد بررسی قرار گرفت. فاز مهندسی بافت شامل: نمونه برداری از بافت چربی سگ بالغ، جداسازی سلولهای مزانشیمی بنیادی بافت چربی(ASC) سگ، کشت ASCs در Dulbcco’s Modified Eagle’s Medium (DMEM) حاوی پنی سیلین و استرپتومایسین، تعیین هویت سلولهای بنیادی چربی سگ، پیوند ASC ها به ژلاتین. در مرحله بعد، شش سگ به طور تصادفی در سه گروه (گروه یک قرار دادن پلیت تیتانیومی ، گروه دو قرار دادن پلیت تیتانیومی و ژل فوم ،گروه سه قرار دادن پلیت تیتانیومی و ژل فوم و سلول بنیادی) قرار گرفتند. هر سه گروه برای ایجاد دیفکت یکسان استخوانی 3 سانتی متری تحت جراحی قرار گرفته و با پلیت و پیچ های تیتانیوم بازسازی شدند. پس از 6 ماه جهت بررسی میزان استخوان سازی در محل دیفکت تمامی گروه ها تحت بررسی با ایمونوهیستوشیمی قرار گرفت. نتایج: قبل از پیوند استخوان، ابتدا ماهيت سلول هاي بنيادي با استفاده از فلوسیتومتری و بيان مثبت ماركرهاي سلولي CD105, CD 44 به ترتیب با 9/71درصد و 3/89 درصد و عدم بيان ماركر سلولي CD45 با 2/2 درصد تاييد گرديد. نتایج هرسه روش رنگ امیزی H&E و IHC و آلیزارین رد حاکی از استخوان سازی بیشتر در گروه سلولهای بنیادی نسبت به گروه کنترل و گروه اسکافلد بود.. نتیجه گیری: نتایج ایمونوهیستو شیمیایی نشان می دهد که در دیفکت های بزرگ استخوانی ، استفاده از سلول های بنیادی چربی بر روی فوم ژل به عنوان حامل سلول ، تاثیر قابل توجهی در استخوان سازی دارد.