مرور نظام مند بررسی اثر اینترفرون آلفا در درمان بیماری بهجت
Abstract
بیماری بهجت یک واسکولیت التهابی مولتی سیستمیک با درگیری ارگان های مختلف و تظاهرات متعدد (مثل درگیری جلدی مخاطی، درگیری چشمی، سیستم عصبی، عروقی، دستگاه گوارش، قلبی ریوی) می باشد که بیشترین شیوع را در اطراف جاده ابریشم دارد. ابتلا بین دو جنس تقریبا یکسان می باشد. عوامل ژنتیکی و وجود آلل HLA_B51 مهم ترین عوامل در بروز بیماری می باشند. بیماری بهجت میتواند کیفیت زندگی افراد را به شدت تحت تاثیر قرار دهد و میزان مرگ و میر بالایی دارد. درمان های متعددی از کورتیکواستروئیدها، ایمونوساپرسیوها و عوامل بیولوژیک در درمان بیماری تجویز می شود. با توجه به اینکه تاکنون مطالعات زیادی در زمینه تاثیر عوامل بیولوژیک مخصوصا اینترفرون آلفا در درمان بیماری بهجت انجام گرفته، نیاز به مطالعه ای که نتایج این مطالعات را جمع بندی کرده و دید روشنی از این اطلاعات را جهت تصمیم گیری ها و مداخلات اثربخش ارائه دهد احساس می شود. لذا هدف مطالعه حاضر مرور نظام مند بررسی اثر اینترفرون آلفا در درمان بیماری بهجت می باشد.
مواد و روش ها: جهت یافتن مطالعات مرتبط پایگاه های اطلاعاتی معتبر جستجو شد. مقالات به دست آمده از جستجو، طی چند مرحله از نظر عنوان، چکیده و تمام متن غربالگری و مطالعات نهایی که دارای معیار های ورود بودند وارد جامعه آماری شدند. مطالعات به دست آمده توسط 2 نفر متخصص ارزیاب و با استفاده از چک لیستSTROBE ارزیابی شدند. داده های مربوط از مطالعات با استفاده از جدول طراحی شده استخراج شد.
یافته ها: از621 مطالعه بعد از معیار های ورود و خروج در نهایت 36 مقاله وارد مطالعه شد. بیشترین تعداد مطالعات درباره درگیری چشمی بهجت بود که میزان پاسخ کامل و نسبی درگیری چشمی بهجت 89% ارزیابی شد. در 86.1% از بیماران VA در طی درمان ثابت مانده یا افزایش یافت. اینترفرون در مقایسه با اینفلکسیمب و آزاتیوپرین پاسخ دهی بهتری دارد.