پیگیری طولانی مدت کودکان مبتلا به سلیاک

Abstract

هدف از این مطالعه یافتن عوامل موثر دربروز اختلال رشد وعدم پاسخ به رژیم در مانی در بیماران سیلیاکی میباشد . روش کار: از 382بیمار مشکوک به سلیاک در بخش گوارش بیمارستان کودکان تبریز بیو پسی دئودنوم به عمل آمده و 93 نفربا پاتولوژی مثبت بدون در نظر گرفتن نتیجه تیتر آنتی بادی و ژنتیک وارد مطالعه شدند واطلاعات دموگرافیک انها ثبت ومورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. نتایج : میانگین سنی افراد (2-19)سال 81/3+-41/9 بود و35 نفر (6/37)پسر و 58نفر (4/61)دختر بودند.بروز کم وزنی در پسرها 1/17 در صد ودر دخترها 2/17 درصدبودو همچنین بروز کوتاه قدی در پسرها 3/14 درصد ودر دخترها 8/درصد13بوده است. در سن کمتر از 5 سال ، بروزاختلال رشد بیشتری نسبت به سایر گروهها ی سنی مشاهده گردید . در صد بهبودی وضعیت کوتاه قدی در کودکان با مارش بالاتربه طور معنی داری بهتر بود وبهتر به رژیم درمانی پاسخ داده است ( Pvalue=0.04). افرادی که دارای بیماری همراه ، تیتر آنتی بادی AntiTTGبالاتر و نیزسطح Hbپایین تری داشتند ، بروزاختلال رشد وعدم پاسخ به رژیم درمانی بیشتر بود . 11 نفر (8/11 در صد) افراد دارای سابقه خانوادگی مثبت بودند.افرادی که در فامیل درجه اول فرد مبتلا به سلیاک داشتند.اختلال رشد کمتری نسبت به دیگران داشتند. شایعترین شکایتی که بیماران با آن مراجعه کرده بودند درد شکم 54مورد (40در صد)ودر مرحله بعد اسهال 39مورد (28در صد)بود 62 نفر (77درصد)سیلیاک نوع تیپیک داشتند، 15 نفر (16در صد)سیلیاک نوع غیر تیپیک داشتند ولی اختلال رشد وعدم پاسخ به رژیم درمانی در بیماران نوع آتیپیک بیشتر بود، بروز کوتاه قدی و کم وزنی 7/26 درصد در نوع آتیپیک در برابر 7/15 درصد کم وزنی و4/11 درصد کوتاه قدی درسلیاک نوع تیپیک.