بررسی cell-free mRNA های مایع سمینال برای پیش بینی بازیابی موفق اسپرم در بیماران آزواسپرمی

Abstract

چکیده مقدمه: بیماران آزواسپرمی جهت درمان تحت عمل بازیابی اسپرم از بافت بیضه (TESE) قرار میگیرند اما در بیش از نیمی از موارد اسپرمی یافت نمی شود. بنابراین یافتن مارکری برای پیش بینی وجود یا عدم وجود اسپرم در بافت بیضه از اهمیت بالایی برخوردار است. روش ها: در این مطالعه از بیماران آزواسپرمی انسدادی (OA) و غیر انسدادی (NOA) نمونه منی و بافت بیضه و از افراد نرمال نمونه منی (10 مرد از هرگروه) گرفته شد. میزان cell-free mRNAهای ژن های STELLA، STRA8، TEKT1، SPANX، SPA17، PAWP و PLCZ1 در مایع سمینال و همچنین بافت بیضه این افراد بروش Real-time PCR بررسی شد. بعلاوه میزان پروتئین SPA17 و PAWP در مایع سمینال افراد آزواسپرمی بروش وسترن بلات اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج ما نشان داد که میزان mRNA های ژنهای مورد مطالعه در مایع سمینال افراد نرمال بطور معناداری نسبت به گروه های OA و NOA بیشتر بود (p<0.05). میزان mRNA ژنهای SPA17، PAWP و PLCZ1 در مایع سمنیال مردان آزواسپرمی دارای اسپرم بطور معناداری بالاتر از افراد فاقد اسپرم بود (p<0.05). بررسی ROC curve نشان دهنده امکان استفاده از میزان mRNA ژنهای SPA17 و PAWP مایع سمینال بعنوان مارکرهای پیش بینی کننده وجود اسپرم با حساسیت بترتیب 85% و 71% و اختصاصیت 75% و 75% بود (p<0.05). بررسی بافت بیضه نیز نشان دهنده بالا بودن میزان بیان ژنهای مورد مطالعه در افراد OA و دارای اسپرم نسبت بیماران NOA و فاقد اسپرم بود (p<0.05). همچنین تفاوت معناداری در میزان پروتئینی SPA17 و PAWP در مایع سمینال بین بیماران دارا و فاقد اسپرم مشاهده نشد (p>0.05). نتیجه گیری: mRNAهای ژنهای مراحل انتهایی اسپرماتوژنز مانند SPA17 و PAWP میتوانند بعنوان مارکر احتمالی جهت پیش بینی نتیجه TESE استفاده شوند.