بررسی نقش کلیرانس لاکتات در تعیین تکلیف بیماران دچار تشدید بیماری های مزمن انسدادی ریه مراجعه کننده به اورژانس

Abstract

با اینکه روشهای شناخته شده استانداردی چون Global Initiative for chronic Lung Disease جهت کنترل و درمان COPD وجود دارد ولی شواهد متعددی نشان داده اند که در درصد قابل توجهی از بیماران، اقدامات درمانی در رسیدن به کنترل واقعی بیماری موفق نبوده اند. از این رو با توجه به کمبود اطلاعات کافی در این زمینه در مطالعه حاضر بر آن شدیم تا به بررسی ارزش کلیرانس لاکتات در بستری افراد دچار تشدید بیماری های مزمن انسدادی ریه بپردازیم. مواد و روش ها: پس از مراجعه بیمار با علائم exacerbation COPD به بخش اورژانس، بیمار توسط پژوهشگر به همراه یک متخصص طب اورژانس ارزیابی شد. پس از شروع درمان مناسب، اولین آنالیز گاز خون شریانی انجام شد. مطابق دستورالعمل های GOLD، همه بیماران تحت درمان قرار گرفت. با توجه به وضعیت بیماران، سایر درمان های لازم از جمله آنتی بیوتیک و تهویه مکانیکی تهاجمی یا غیر تهاجمی انجام شد. پس از شش ساعت از مراجعه به اورژانس آنالیز گاز خون شریانی مجدد گرفته شد. از پزشک درمانگر اولیه که نسبت به سطح لاکتات بیمار کور می باشد، خواسته شد تا در مورد ترخیص یا بستری شدن بیمار تصمیمی اتخاذ کند. یافته ها: در این مطالعه که 500 نفر وارد مطالعه شده اند،میانگین سنی بیماران 88/6 ± 10/72 سال بوده ، میانه سنی 72 سال و در بازه 25% تا 75% جمعیت سن بین 60 تا 78 سال بود. در این مطالعه ۵۴٪ افراد مورد مطالعه مرد و بقیه زن بودند. میانگین لاکتات ۶.۱۱± 17.۳۱ بود.