بررسی فاکتورهای موثر در رمیسیون در بیماران مبتلا به لوپوس

Abstract

هدف از این مطالعه شناسایی تعداد بیماران رمیسیون یافته و پیش آگهی طولانی مدت بیماری و فاکتورهای پیش گویی کننده آن می باشد. روش كار: از 379 نفر بیمار مبتلا به لوپوس موجود در پایگاه داده با در نظر گرفتن معیار های ورود و خروج 193 بیمار انتخاب شدند. اطلاعات دموگرافیک، سیر بالینی بیماران، بروز رمیسیون و مدت زمان آن بر اساس علائم بالینی و موارد ثبت شده در پرونده بالینی بیماران بررسی شد. سپس اطلاعاتی از قبیل سن شروع بیماری، تظاهر اولیه بیماری، الگوی درگیری ارگان ها، داروی مورد استفاده و آزمایشات بدو تشخیص بیماری و سطح آنها در چک لیست مخصوص مطالعه ثبت شد. با توجه به تعریف رمیسیون در SLE سه سطح از رمیسیون شامل remission on-treatment، remission off-treatmentو رمیسیون کامل complete remission تعیین گردید. همچنین ما رمیسیون پایدار برای هر سطح از رمیسیون را بصورت رمیسیونی که حداقل 5 سال تداوم داشته باشد، تعریف کردیم. نتايج: در طی یک فالوآپ بصورت متوسط 96 ماهه، تعداد بیماران remission on-treatment 1/88% ، remission off-treatment 9/38% و رمیسیون کامل 5/13% بود. موارد پیش گویی کننده در remission on-treatment پایبندی بدرمان و القای رمیسیون در طی 6 ماه از درمان بود. پیش گویی کننده های remission off-treatment سن بزرگتر یا مساوی 40 در زمان شروع مطالعه و القای رمیسیون در طی 6 ماه از درمان بود. پیش آگهی ضعیف ( اندکس آسیب SLE بزرگتر یا مساوی 1 یا مرگ) در 28% بیماران مشاهده شد. سن شروع بیماری قبل از 30 سالگی، درگیری کلیوی و سیستم عصبی و SLEDAI-2K≥11 در زمان ورود به مطالعه معیارهای پیش آگهی بد در نظر گرفته شدند. همچنین sustained remission on-treatment با پیش آگهی بد، رابطه منفی داشت.