بررسی مقاومت به انسولین در بیماران مبتلا به ام اس و ارتباط ان با میزان حملات در یک سال اخیر

Abstract

مالتیپل اسکلروزیس(MS) بیماری التهابی مزمن و معمولاً پیشرونده¬ی سیستم عصبی مرکزی است. مقاومت به انسولین و چاقی دو مکانیسم مهم فیزیولوژیک می‌باشد اما تا حالا مطالعه‌ای که در آن همراهی بین چاقی و مقاومت به انسولین با تعداد حملات در بیماران MS ایران را نشان دهد انجام نشده است. بیماران و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی از 74 نفر از بیماران ام.اس با تشخیص RRMS دعوت به همکاری شد. پس از اخذ رضایت آگاهانه و ثبت اطلاعات از جمله زمان تشخیص بیماری، قد و وزن، 5سی¬سی نمونه خون ناشتا از بیماران گرفته شد و میزان قند خون و انسولین اندازه گیری شد. بیماران بر اساس HOMA به دو گروه دارای مقاومت انسولین و بدون مقاومت انسولین تقسیم شدند و تعداد حملات یکسال اخیر و نیز شاخص‎‌های پروفایل لیپیدی بیماران مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج: نتایج مقایسه‌ی مارکرهای مورد مطالعه بین 2 گروه مطالعه، تفاوت معناداری بین 2 گروه از لحاظ میزان کلسترول، سطح لپتین و ظرفیت تام آنتی‌اکسیدانی نشان داد. در حالیکه میزان HDL و TG با تفاوت معناداری همراه نبود. تعداد حملات در گروه دارای مقاومت انسولینی 51/0±42/0 و در گروه بدون مقاومت انسولینی 70/0±69/0 بود که تفاوت معناداری بین 2 گروه مشاهده نشد. شیوع مقاومت انسولینی در بیماران MS در نمونه‌ی مورد مطالعه 8/37% بود.