مقایسه تاثیر دگزمدتومدین و مپریدین وریدی بولوس بر روی درمان لرز بدنبال بیهوشی عمومی

Abstract

لرز پس از بیهوشی عمومی یکی از شایع ترین عوارض پس از بیهوشی است که منجر به عوارض ناخواسته دیگری می شود؛ داروهای مختلفی برای درمان این عارضه در نظر گرفته شده اند که یکی از جدیدترین آن ها دگزمدتومدین است؛ بدین منظور در این مطالعه اثر دگزمدتومدین در درمان لرز بعد از بیهوشی عمومی با یکی از راههای دارویی شناخته شده ی موثر در درمان لرز یعنی مپریدین مقایسه خواهد شد.در صورت برتری اثر ضد لرزی دگزمدتومدین این دارو میتواند بعنوان جایگزین موثر در درمان لرز بعد از بیهوشی بطور روتین بکار گرفته شود. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود که در طی سال های 99-1398 با مشارکت 100 بیمار کاندید جراحی شکمی و نیازمند بیهوشی در بیمارستان امام رضا ( دانشگاه علوم پزشکی تبریز) انجام شد، شرکت کنندگان در مطالعه با یک روش تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند و پس از اتمام جراحی تمامی آنان اکستوبه شدند . برای بیماران گروه کنترل 25-20 میلی گرم مپریدین با مشاهده لرز آنان تزریق شد و برای بیماران گروه مداخله نیم میکروگرم/کیلوگرم پس از مشاهده لرز تزریق شد. وضعیت همودینامیک بیماران و شدت لرز آنان هر 5 دقیقه اندازه گیری و ثبت شد و داده های دو گروه در نظر گرفتن میزان معناداری P کمتر از 05/0 مقایسه شدند. یافته¬ها: بررسی شدت لرز شرکت کنندگان در مطالعه حاکی از آن بود که انحراف معیار±میانگین شدت لرز در بدو ورود به ریکاوری درگروه مپریدین برابر 45/0±45/2و در گروه دگزمدتومدین برابر 36/0±39/2بود که دو گروه از نظر آماری بدون اختلاف معناداری بودند؛ پس از تزریق دارو مشخص شد که از دقیقه ده به بعد که انحراف معیار±میانگین شدت لرز در گروه دگزمدتومدین به صورت معناداری نسبت به گروه مپریدین کاهش داشته است. انحراف معیار± میانگین مدت زمان از بین رفتن لرز در گروه دگزمدتومدین برابر 33/1±55/18دقیقه و در گروه مپریدین برابر 15/2±15/24 دقیقه بود که از نظر آماری گروه دگزمدتومدین در زمان کوتاه تری لرز آن از بین رفته است(009/0=P).