بررسی ارتباط توانمندی های شناختی با کنترل گلایسمیک (Hb A1c) در بیماران با دیابت ملیتوس تیپ دو: مطالعه ای موردی-شاهدی

Abstract

دیابت از بیماری های مزمن بسیار شایع می باشد. و با توجه به عوارض کوتاه و بلندمدت شایعی که دارد،بار زیادی را بر نظام سلامت تحمیل میکند. از جمله عوارض بلند مدت می توان به درگیری کلیه ها، شبکیه، اعصاب محیطی و عروق مغزی اشاره کرد. خودمراقبتی در دیابت برای جلوگیری از عوارض و کاهش بار سنگین آن بسیار مهم است.همانطور که اشاره شد یکی از عوارض دیابت کاهش شناخت میباشد و متقابلاً کاهش شناخت، منجر به کنترل ضعیف دیابت میشود. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین توانایی های شناختی و کنترل گلایسمیک در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو است. روش کار: یک مطالعه موردی-شاهدی با 30 بیمار با کنترل ضعیف دیابت که با سطح> 8% HbA1c مشخص میشود، در مقایسه با 30 بیمار دیابتی با کنترل مناسب و سطح HbA1c ≤ 8%، انجام شد.از تمام افرادی که با رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند تست های موکا بی، ADL و IADL انجام شد. ارتباط بین نمرات MoCA-B در بین دو گروه دیابتی بررسی شده و تحلیل نسبت شانس (OR) با کنترل برای متغییرهای سن، تحصیلات و نمرات IADL انجام گردید. همچنین، همبستگی بین حوزه های MoCA-B و IADL با استفاده از Pearson’s r به دست آمد. یافته ها: نتایج اولیه ارتباطی بین نمرات MoCA-B در دو گروه دیابتی نشان نداد (p value = 0.82). با این حال، پس از کنترل برای سن، تحصیلات و نمراتIADL ، مشخص گردید که کاهش شناختی در افراد مسن کمتر تحصیل کرده با نمرات IADL بالا دارای اثری محافظتی نسبت به کنترل ضعیف دیابت است(p value < 0.0001). در تجزیه و تحلیل رگرسیون خطی حوزه های MoCA-B وIADL ، نشان داده شد که حوزه های "یادآوری با تأخیر" و "اوریانتاسیون" ازMoCA-B ، و "مدیریت داروها" و "استفاده از تلفن" از IADL با سطح HbA1c مرتبط هستند. همبستگی بین حوزه ای ارتباط زیادی بین "اوریانتاسیون" با "استفاده از تلفن" و "مدیریت داروها" نشان داد (p value < 0.0001).