ارتباط حجم متوسط پلاکتی و نسبت پلاکت بر لنفوسیت با پیامد بیمارستانی آمبولی حاد ریه

Abstract

هدف از مطالعه حاضر بررسی ارتباط حجم متوسط پلاکتی و نسبت پلاکت بر لنفوسیت با پیامد بیمارستانی آمبولی حاد ریه می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه کوهورت آینده نگر، تعداد 492 بیمار مبتلا به PTE حاد مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران از نظر شاخص های پلاکتی شامل حجم متوسط پلاکت (MPV)، توزیع اندازه سلولی پلاکت (PDW)، نسبت پلاکت به لنفوسیت (PLR) و همچنین شاخص PESI مورد ارزیابی قرار گرفتند. اولین پیامد مورد بررسی مورتالیته داخل بیمارستانی به هر علت بود. حوادث قلبی و ریوی اصلی (MACPE، مورتالیته composite و آمبولکتومی جراحی در طول بستری)، و مرگ میر به هر علت در طول دوران پیگیری پیامد های ثانویه بودند. یافته ها: MPV، PDW و PLR به ترتيب برابر با 1/0 ± 9/9، 1/6 ± 5/13 و 5/14 ± 7/14 بود. در حالی که PDV در افراد مبتلا به عوارض جانبی نسبت به همتایانشان بیشتر بود (0/1 ± 1/10 در مقابل 0/1 9/9 فمتولیتر؛ 019/0p=)، PDW و PLR در این دو گروه تفاوت نداشتند (05/0p>). MPV با نقطه برش 85/9 دارای حساسیت 81 درصد و ویژگی 50درصد در پیش بینی مرگ و میر در بیمارستان بود اما عملکرد پایین تر در پیش بینی (AUC 0.58; 95% CI 0.52-0.63) یا طولانی مرگ و میر کوتاه مدت (AUC 0.54; 95% CI 0.47-0.61). PDW و PLR به ترتیب AUC برابر 66/0 (95%CI: 0.52-0.80) و 61/0 (95%CI: 0.50, 0.72) در پیش بینی مرگ و میر بیمارانی که در بیمارستان بستری شدند داشتند. محدوده تحت منحنی عامل گیرنده برای تمام این سه نشانگر پایین تر از AUC محاسبه شده برای نمره ساده PESI (88/0 – 71/0؛ 80/0) بود.