بررسی تغییرات بیان ژن های DICER , let-7 بافت توموری و مارژینال SCC زبان

Abstract

SCC زبان از شایع ترین بدخیمی ها در ناحیه سر و گردن بوده و با استفاده از جراحی درمان می شود. از نظر جنسیت، میزان فراوانی SCC های حفره دهان بر اساس سن ابتلا بیماران متفاوت است به طوری که در افراد مسن مردان نزدیک به ۷۰ درصد موارد را تشکیل می دهند و در مقابل در سنین زیر ۴۵ سال، فراوانی آن در جنس مذکر بین ۵۰ تا ۶۵ درصد است. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات بیان ژن های DICER و let-7 بافت تومورال و مارژین سالم SCC زبان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه بررسی مقطعی آزمایشگاهی، از افراد مبتلا به SCC زبان که تحت عمل جراحی قرار می¬گیرند، و سرطان آن ها توسط متخصص پاتولوژیست مورد تائید قرار گرفته است، با رضایت بیمار، چک لیست اطلاعات دموگرافیک کامل از بیمار اخذ شده، نمونه ها از قطعه بیوپسی تومور و بافت سالم اطراف تومور (5/0 تا 30 میلی گرم) توسط جراح مربوطه جهت مطالعات مولکولی ارسال گردید. همچنین نمونه ای از تومورهای جراحی شده مطابق معمول برای آزمایشگاه پاتولوژی فرستاده شد. تعداد نمونه های مورد بررسی ۲۰ مورد تومورال و بافت حاشیه آن (جمعا ۴۰ نمونه) است. یافته ها: مقایسه میزان بیان ژن DICER در قطعه تومور و حاشیه تومور نشان داد که به طور معنی داری میزان بیان ژن DICER در بافت توموری بیشتر از بافت حاشیه تومور می باشد (۰۱/۰p<). مقایسه میزان بیان ژن Let-7 در قطعه تومور و حاشیه تومور با توجه به نتایج به دست آمده مشاهده می شود که میزان بیان ژن Let-7 در بافت حاشیه تومور به طور معنی داری بیشتر از بافت تومور می باشد (۰۰۰۱/۰p<). میزان بیان ژن DICER با up regulation تومور رابطه آماری معنی داری دارد (۰۰۴۹/۰p=). همچنین میزان بیان ژن Let-7 با down regulation، تمایز و Stage تومور رابطه آماری معنی داری دارد (به ترتیب؛ ۰۰۰۱/۰p<، ۰۰۱۹/۰p= و ۰۳۶/۰p=).