رابطه بین اختلال نقص توجه- بيش فعالي با آسیب سر

Abstract

مطالعات اخیر افزایش فراوانی اختلال نقص توجه- بيش فعالي بالغین (Adult ADHD) را در بیماران ترومایی گزارش نموده اند. در مطالعه حاضر قصد داریم ADHD Adult در بیماران دچار آسیب سر در مقایسه با افراد غیر ترومایی را ارزیابی نماییم. روش كار: در این مطالعه مورد شاهدی، 230 بیمار با آسیب سر و 460 بیمار غیر ترومایی انتخاب شدند. در تمامی بیماران از مقياس خودگزارشي کانرز بزرگسالان برای تشخیص ADHD استفاده گردید. سه زیر گروه A (اندکس نقص توجه)، زیر گروه B (اندکس بیش فعالی-تکانشگری) و زیر گروه D (اندکس ADHD) بین دو گروه ارزیابی شدند. با استفاده از آنالیز رگرسیون خطی و چند متغیره، تأثیر متغیر های گروه، سن، جنس و وضعیت اقتصادی اجتماعی در بروز ADHD ارزیابی شدند. نتایج: گروه مورد در مقایسه با گروه کنترل به میزان بیشتری شغل رانندگی داشتند (7/11% در برابر 7/3%، 001/0p<). از بین زیر گروه های کانرز، تنها زیر گروه D به طور بارزی در گروه مورد کمتر از گروه کنترل بود ( 11/5±35/6 در برابر 72/4±51/7، 003/0=p). فراوانی Adult ADHD بیماران ضربه سر و غیر ضربه سر به ترتیب 1/6% و 9/5% بود که تفاوت آماری بارزی نداشت (9/0=p). آنالیز رگرسیون خطی نشان داد که امتیاز زیر گروه D فقط با گروه و سن ارتباط معنی داری دارد، با این حال با وارد کردن متغیر ها در آنالیز رگرسیون لوجستیک مشاهده شد که تنها متغیر سن در حضور سایر متغیر ها معنی دار می باشد.