تهیه، مشخصه یابی و میزان برداشت سلولی نانوذرات لیپیدی دوستاکسل اصلاح شده با استئاریل کولین

Abstract

مقدمه: نانوذرات لیپیدی جامد به دلیل غیر سمی بودن، نانو سیستم های دارورسانی خوبی هستند. اهداف: تهیه، مشخصه یابی و میزان برداشت سلولی نانوذرات لیپیدی دوستاکسل اصلاح شده با استئاریل کولین (SC) و اولئویل کولین (OC) روش ها: جهت سنتز استئاریل کولین ابتدا اگزالیل با استئاریک اسید وارد واکنش می شود. سپس استئاریل کلراید تولید شده با DMAE و متیل یدات وارد واکنش میشود. در نهایت SC تولید میشود. OC هم به همین روش تولید میشود با این تفاوت که بجای استئاریک اسید از اولئیک اسید استفاده میشود. CMC و T Krafft با هدایت سنجی اندازه گیری شدند. اندازه ذرات، بار و مورفولوژی آنها با DLS و SEM اندازه گیری شد. DLC %، EE % و رهاسازی دارو توسط HPLC بررسی شد. برداشت سلولی توسط فلوسیتومتری و میکروسکوپ فلورسنت مطالعه شد. سمیت سلولی با استفاده از روش MTT بر روی سلولهای HFFF-2، A549 و MCF7 انجام شد. نتایج: نتایج FT-IR ، HNMR و CNMR تایید کرد که SC و OC سنتز شدند. مقادیر SC CMC و OC در دمای 25 درجه ، به ترتیب 5.94 و 411.1 میکرومولار است. SC T Krafft و10 OC درجه ی سانتی گراد است. HLB هر دو سورفکتانت 8.35 برآورد شد. اندازه ذرات و پتانسیل زتای SLN های بارگذاری شده با دارو و حاوی SC وOC به ترتیب 76 نانومتر، 12.9+ میلی ولت و 126 نانومتر، 29.9+ میلی ولت است. % EE آنها به ترتیب 90.65 و 77.98 درصد و % DLC آنهابه ترتیب 2.53 و 2.06 درصد است. SLN های بارگذاری شده با DTX آهسته رهش هستند. IC50ی SLN-SC-DTX و SLN-OC-DTX روی سلولهای A549 به ترتیب 0.66 و 1.3 میکرومولاراست درحالیکه در سلولهای MCF7 به ترتیب 0.6 و 0.8 میکرومولاراست. SLN-SC-DTX برداشت سلولی بیشتری را در سلولهای MCF7 نشان داد، ورود SLN های حاوی SC و OC در سلولهای A549 بیشتر بود. نتیجه گیری: نانوذرات با بار مثبت برداشت سلولی بالایی دارند.