تهیه و ارزیابی پوشش های نانوکامپوزیتی بر مبنای هیدروژل آلژینات و نانوالیاف کیتوزان به منظور ترمیم زخم

Abstract

مقدمه بیشتر زخم¬پوش¬های سنتی که به منظور بهبود زخم¬های پوستی با ضخامت کامل مورد استفاده قرار می¬گیرند، به دلیل نداشتن عملکرد¬های چندگانه ، نمی¬توانند پاسخگوی تمام نیاز¬های حوزه بالین باشند. زخم¬پوش¬های دولایه چند¬عملکردی که از دو لایه مبتنی بر نانوالیاف و هیدروژل تشکیل شده¬اند، می¬توانند برای ترمیم مؤثرتر آسیب¬های پوستی مطرح باشند. مواد و روش¬ها در مطالعه حاضر یک داربست دولایه چند¬عملکردی متشکل از نانوالیاف پلی¬کاپرولاکتون-کیتوزان (PC) و هیدروژل ژلاتین متاکریلات-آلژینات تقویت شده با تانیک¬اسید (GM/Al/TA) تهیه گردید. نانوالیاف الکتروریسی شده PC (به عنوان لایه خارجی) با هیدروژل GM/Al/TA (به عنوان لایه داخلی) پوشش داده شد تا یک داربست نانوکامپوزیتی دولایه (Bi-TA) چند¬عملکردی که مقلد اپی¬درم و درم می¬باشند، بدست آید. یافته¬ها لایه GM/Al/TA داربست Bi-TA اثرات ضد¬¬باکتریایی (p < 0.0001 )، آنتی¬اکسیدانی (p < 0.0001)، و ویژگی¬های زیست ¬سازگاری را نشان داد. حضور نانوالیاف PC به عنوان یک مانعی برای جلوگیری از ورود باکتری و از دست رفتن رطوبت لایه هیدروژل GM/Al/TA عمل نمود. کارآیی داربست Bi-TA در مقایسه با نانوالیافPC ، هیدروژل GM/Al/TA، پانسمان تجاری 3M و گاز استریل قرار داده شده در محل ضایعه پوستی از طریق ایجاد مدل زخم با ضخامت کامل در رت، مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، نمونه¬های بافتی توسط رنگ¬آمیزی ایمونوهسیتوشیمی به منظور بررسی مارکر¬های Transforming growth factor- (TGF-β1) β1 وTumor necrosis factor-α (TNF-α) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج آزمون¬های بافت¬شناسی، افزایش سرعت بسته شدن زخم، رسوب مؤثر کلاژن، تسریع در تشکیل مجدد بافت اپیتلیال، تشکیل زائده¬های پوستی بیشتر، و جایگزینی کامل منطقه آسیب دیده با بافت طبیعی پوست را توسط داربست های Bi-TA در مقایسه با سایر گروه¬های مورد مطالعه نشان دادند. علاوه ¬بر ¬این، تنظیم بیان مارکرهای TGF-β1 و TNF-α توسط داربست Bi-TA مشاهده گردید. نتیجه¬گیری در مجموع می¬توان اینگونه نتیجه¬گیری نمود که داربست Bi-TA به دلیل داشتن ویژگی¬های ساختاری و چندعملکردی مناسب می¬تواند به عنوان یک گزینه عالی برای توسعه زخم¬پوش¬های نوین باشد.