بررسی ارتباط بین کیفیت و مدت خواب با آسیب پذیری در سالمندان

Abstract

مقدمه: جمعیت سالمندان در حال افزایش است. با توجه به اینکه صرفا سالمندی جمعیت مطرح نبوده و سالمندی سالم مقوله ای مهم می باشد بایستی مورد توجه قرار بگیرد. از عوامل اثر گذار بر سلامت سالمندان سندرم آسیب پذیری می باشد و احتمالا یکی از وضعیت های بالینی مرتبط با سندرم آسیب پذیری کیفیت خواب می باشد. بنابراین این مطالعه را با هدف بررسی ارتباط بین کیفیت و مدت خواب با آسیب پذیری در سالمندان شهر نقده انجام دادیم. روش اجرا: این مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع همبستگی می باشد که بر روی 347 نفر از سالمندان 60 ساله و بالاتر شهر نقده انجام گردید. نحوه نمونه گیری به صورت طبقه ای بود . ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه های دموگرافیک، آسیب پذیری ادمونتون و کیفیت خواب پیتزبورگ بود. از نرم افزار آماری spss 25 برای تجزیه و تحلیل داده های مطالعه استفاده شد. یافته ها: میانگین سنی سالمندان شرکت کننده در مطالعه 62/7 ±34/68 بود. میانگین نمرات آسیب پذیری و کیفیت خواب به ترتیب شامل 99/2 ± 16/4، 2/3 ± 69/5 بود. 1/29 % سالمندان پیش آسیب پذیر و 2/1 % آسیب پذیر بودند. 7/42% کیفیت خواب نامطلوب داشتند. بین کیفیت خواب و مدت خواب با آسیب پذیری همبستگی آماری معنی دار وجود داشت ( 635/0 r= ، 000/0= p و 170/0 – r= و 001/0 = p). بیشترین میانگین امتیاز در حیطه های آسیب پذیری مربوط به شناخت (86/0 ± 91/0 ) بود. هم چنین بین تمامی حیطه های آسیب پذیری با کیفیت خواب ارتباط آماری معنی دار وجود داشت و مرتبط ترین حیطه ها به ترتیب شامل خلق، مصرف دارو و شناخت (487/0 =r، 397/0 =r، 381/0=r ) بود. نتیجه گیری: بین مدت خواب و کیفیت خواب با آسیب پذیری در سالمندان ارتباط معنی دار وجود دارد. مرتبط ترین حیطه های آسیب پذیری با کیفیت خواب به ترتیب شامل خلق، مصرف دارو و شناخت می باشد. بایستی مداخلات مؤثر بر بهبود کیفیت خواب و آسیب پذیری علی الخصوص حیطه خلق و شناخت آسیب پذیری طراحی و اجرا گردد. کلید واژه ها: کیفیت خواب، مدت خواب، آسیب پذیری، سالمند