بررسی به کار بردن اسکور ریچموند در نیاز به اوپیوئید و اثرات آن بر وضعیت همودینامیک بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه پس از گرافت عروق کرونری

Abstract

با توجه به اینکه پروتوکل حفظ آرامبخشی ریچموند در ایران استفاده نمی شود و تهویه مکانیکی کنترل نشده می تواند موجب عوارض خطرناک پس از جراحی گرافت عروق کرونری گردد و همچنین اثرات مثبت این مداخله در کنترل آرامبخشی بیماران پس از گرافت عروق کرونری بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف بررسی به کار بردن اسکور ریچموند در نیاز به اوپیوئید و اثرات آن بر وضعیت همودینامیک بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه پس از گرافت عروق کرونری انجام برسانیم؛ هدف از انجام به کار بردن این اسکور رسیدن به محدوده قابل قبول یعنی نمرات بالای دو می باشد تا برای بیماران پس از جراحی تغییرات واضحی در وضعیت همودینامیک رخ ندهد؛ زیرا تغییرات شدید همودینامیکی می توانند بر نتایج پس از جراحی موثر باشند از این رو استفاده از این ابزار ممکن است با کنترل تغییرات همودینامیک و به حداقل رساندن آن منجر به اثرات مفیدی گردد. روش کار: : این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده تک سویه کور، 86 بیمار پس از جراحی گرافت عروق کرونر به صورت تصادفی در دو گروه تقسیم شدند. میزان آرامبخشی در گروه مداخله بر اساس پروتوکل ریچموند پیش رفت و در گروه کنترل در اساس روتین بخش انجام شد. طول مدت تهویه، نیاز به داروی اوپیوئید و وضعیت همودینامیک بین دو گروه به کمک آزمون های آمار توصیفی و استنباطی با در نظر گرفتن مقدار p کمتر از 05/0 بین دو گروه مقایسه شدند. یافته ها : نتایج حاکی از آن بود که میانگین فشار شریانی در تمامی زمان ها بین دو گروه دارای اختلاف آماری معناداری بود و همچنین میانگین کل فشار خون بین دو گروه نیز متفاوت بود(003/0=P). بررسی های انجام شده در رابطه با طول مدت تهویه حاکی از آن بود که میانگین مدت زمان تهویه در گروه مداخله به صورت معناداری نسبت به گروه کنترل کمتر بود(001/0=P)؛ همچنین میزان نیاز به داروی اوپیوئید نیز در گروه کنترل به صورت معناداری بیشتر از گروه مداخله بود(003/0=P).