تعیین عوامل مستعد کننده آسیب دورامتر در جراحی های فقرات نخاعی بیماری های دژنراتیو بیمارستان امام رضا (ع)تبریز

Abstract

این مطالعه با هدف ارزیابی علل اصلی تعیین کننده پارگی های دورامتر حین جراحی های مهره های کمری انجام شده است. روش کار و مواد: با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه و خروج از آن،تعداد 40 نفر از بیمارانی که از فرودین ماه سال 1398 تا فروردین ماه سال 1400 مورد عمل جراحی دژنراتیو اسپاین در بیمارستان امام رضا (ع) تبریز قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند شروع به مقایسه اطلاعات به دست آمده از بیمارانی که دچار آسیب دورامتر با بیمارانی که آسیب دورمر نداشتند شد.این اطلاعات شامل موارد اطلاعاتی قبل از عمل ، بعد از عمل و حین عمل بود. این اطلاعات شامل اطلاعات دموگرافیک پایه فردی و اطلاعات مربوط به موارد کلینیکال و اتفاقات حین عمل می باشد. یافته ها: تعداد 10 نفر از این بیماران تحت دیسککتومی همراه با لامینکتومی یا همی لامینکتومی یا فنستراسیون و تعداد 30 نفر از بیماران تحت لامینکتومی اینترا اسپاینوس صرفا جهت آزاد سازی ریشه های عصبی قرار گرفتند. از تعداد 10 نفر از بیمارانی که دیسککتومی داشتند تعداد 1 نفر دچار آسیب دورامتر شدند .از تعداد 30 نفر که صرفا تحت لامینکتومی قرار گرفتند 8 نفر دچار آسیب دورامتر شدند.افرادی که دچار پارگی ناخواسته دورمر شدند میانگین سنی بالاتری داشتند. 0.044 ( (mean 65 ± 13 vs 60 ± 14 years of age; p = , t-test و همچنین طول مدت عمل بیشتری نسبت به بیمارانی که آسیب دورامتر نداشتند، داشتند ((146 ± 59 vs 110 ± 54 minutes; p = 0.025, t-test. میزان شیوع پارگی دورامتر در بیمارانی که سابقه تعداد جراحی های مجدد نخاعی داشتند بیشتر از سایر بیماران بود (p<0/001) .