تاثیر تخلیه مایع از اتاق قدامی چشم بر میزان دید و آتروفی عصب بینایی در بیماران تحت تزریق داخل زجاجیه با داروهای آنتی VEGF

Abstract

یکی از درمان های جدید در درمان نابینایی حاصل از رتینوپاتی دیابتی استفاده از داروهای ضد VEGF است. که داخل زجاجیه ی چشم افراد تزریق می شود. یافته های نشان داده اند یکی از عوارض تزریق داخل زجاجیه افزایش فشار داخل چشمی است که می توان بر روی حدت بینایی و آسیب عصب بینایی افراد تاثیر داشته باشد. تاکنون مطالعه ای بر اثرات انجام تخلیه اتاق قدامی چشمی در کنار استفاده از داروهای ضد VEGF بر میزان دید و آتروفی عصب بینایی و به طور کلی فاکتورهای مرتبط با بینایی در بیماران با رتینوپاتی دیابتی انجام نشده است. بنابراین در این مطالعه برآن شدیم تا این اثر درمانی را در بیمارانی که به با رتینوپاتی دیابتی به بیمارستان نیکوکاری تبریز مراجعه میکنند تحت بررسی قرار دهیم. روش کار: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر 73 بیمار مراجعه کننده با تشخیص رتینوپاتی در بازه زمانی مهر ماه سال 97 تا اسفند ماه سال 97به صورت سرشماری وارد مطالعه شده اند بیماران به صورت تصادفی به دو گروه بر اساس شماره پرونده تقسیم شده اند. تمامی بیماران داروی anti-VEGF به صورت تزریق داخل زجاجیه در هر دوچشم را دریافت کرد ه اند.ولی بیماران با پرونده شماره زوج، تحت تخیله مایع AC چشم راست و بیماران با پرونده شماره فرد، تحت تخیله مایع AC چشم چپ بلافاصله در زمان داروی anti-VEGF به زجاجیه قرار گرفته اند. چشم دیگر بیماران به عنوان کنترل در نظر گرفته شده است. فرآیند تخلیه مایع AC به تعداد یک نوبت بوده و در هر نوبت میزان 0.2cc مایع خارج شده است. بیماران یک نوبت قبل از پروسیجر و سپس بلافاصله بعد از پروسیجر، بعد از دو هفته از پروسیجر جهت ارزیابی پارامترهای مورد نظر تحت بررسی قرار گرفته اند. سپس اطلاعات مربوطه جمع آوری شده و توسط نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد بررسی قرار گرفته شد. یافته ها: میزان حدت بینایی در گروه مداخله( افرادی که چشم راستشان AC شده بود) و کنترل( چشم چپ همان افراد) به ترتیب (1-3)2 و (5-75/1)3 بود که براساس آزمون من ویتنی بین میزان حدت بینایی چشم راست در دوگروه مداخله و کنترل اختلاف آماری معنی داری وجود داشت. برای چشم چپ 34 نفر از بیماران مورد مطالعه تخلیه مایع از اتاق قدامی چشم انجام گرفته بود در حالی که برای 39 نفر از آنها چنین مداخله ای صورت نگرفته بود. میانگین سنی افراد گروه مداخله5 سال بیشتر از گروه کنترل بود و میانگین مدت ابتلا به دیابت در گروه مداخله 6 ماه بیشتر از گروه کنترل بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود. میزان حد بینایی چشم چپ در گروه مداخله و کنترل به ترتیب(4-2)2 و (5-2) 4 بود که براساس آزمون من ویتنی بین میزان حدت بینایی چشم چپ در دوگروه مداخله و کنترل اختلاف آماری معنی داری وجود داشت. به اکثر بیماران آتروفی عصب بینایی مشاهده نشده بود. شدت حدت بینایی در چشم بیمارانی که تحت تخلیه مایع از اتاق قدامی چشم قرار گرفته بودند در اکثر بیماران بالا بود.