بررسی تغییرات سطح بیان microRNA -221 و microRNA-143-3p در بیماران با ترومای مغزی و مقایسه آن با افراد سالم

Abstract

Multiple brain injuries due to accidents and work accidents are one of the leading causes of death in the country. Despite the clinical significance of these injuries, no individual has been offered to accurately identify and estimate traumatic injuries. MicroRNAs are regulatory molecules with a length of 19 to 25 nucleotides and are the product of shRNA or pre-miR. The aim of this study was to investigate the changes in some microRNAs in patients with spinal cord injuries and their role in the prognosis of patients. Materials and Methods: In this study, which is a case study. The sample size in each of the studied groups (control-patient) was 100 samples, so that in the patient group 100 patients with head trauma whose disease has been confirmed by a specialist and in the control group 100 healthy individuals without nervous system injuries in terms of Biologically matched to the patient group were examined. After obtaining written consent from the participants (5 ml of blood was obtained), the sera were first separated and then immediately transferred to -80 ° C. After collecting the samples, RNA was extracted using tresol solution; Then, cDNA synthesis for genes was performed using special kDNA synthesis kits. Finally, using Real Time PCR technique and using specific primers for the desired genes. Results: آسیب‌های مغزی چندگانه ناشی از تصادفات و حوادث کاری یکی از عمده ترین علل مرگ ومیر در کشور هستند . علی رغم اهمیت بالینی این دسته آسیب‌ها تاکنون هیچ شاخصی برای شناسایی و تخمین دقیق آسیب‌های ترومایی عرضه نشده است . microRNA ها مولکول‌هایی تنظیمی با طول 19 تا 25 نوکلئوتید و محصول shRNA یا pre-miR هستند. هدف از انجام این مطالعه بررسي تغییرات برخی microRNA ها در بیماران با آسیب های مغزی نخاعی و نقش آنها در پروگنوز بیماران بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه که از نوع مطالعات مورد شاهدی است. حجم نمونه در هر یک از گروه‌های مورد مطالعه (کنترل –بیمار) 100نمونه بود به طوری که در گروه بیمار 100 فرد مبتلا به ترومای سر که بیماری آن‌ها توسط پزشک متخصص تائید شده است و در گروه شاهد100 فرد سالم فاقد آسیب‌های سیستم عصبی که از نظر بیولوژیک با گروه بیمار همسان بودند، مورد بررسي قرار گرفتند. پس از اخذ رضایت نامه کتبي از افراد شرکت کننده (به میزان 5 میلی لیتر خون اخذ شد)، ابتدا سرم‌ها جدا شده و سپس سریعا به دمای 80- منتقل شد. پس از جمع‌آوری نمونه‌ها RNA با استفاده از محلول ترایزول استخراج شده؛ سپس با استفاده از کیت‌های مخصوص سنتز cDNA اقدام به سنتز cDNA برای ژن‌ها شد. در نهایت با بهره‌گیری از تکنیک Real Time PCR و با استفاده از پرایمرهای اختصاصي ژن‌های مورد نظر، اقدام به ارزیابي میزان بیان ژن‌های هدف در نمونه‌ها نمودیم جهت نرمال‌سازی داده‌ها در این بررسی از میزان بیان ژن U6 استفاده نمودیم. یافته‌ها: در این مطالعه، میانگین و انحراف معیار سني دو گروه بیمار و سالم ، به ترتیب 26/35 (1/12±) و 92/34 (6/12±) سال بود. در گروه افراد بیمار دارای TBI، به ترتیب در 18 مورد ( 0/18 درصد) زن و در 82 مورد( 0/82 درصد) مرد بودند. نتایج حاصل از بررسی بیان ژن‌ها ، افزایش معنی‌دار ژن‌های مورد بررسی در بیماران با TBI را نسبت به گروه کنترل نشان داد؛ این در حالی است که آنالیزهای مربوط به ROC curve نشان داده که هردو ژن می‌توانند به عنوان بیومارکر در شناسایی افراد با تروما نقش ایفا کنند.