اثر درمانی تشنج الکتریکی در مبتلایان به اختلال وسواسی جبری مطالعه شبه تجربی

Abstract

OCD اختلال وسواس اجباری است که بخش‌های مختلف زندگی بیمار را تحت تأثیر قرار داده و نیازمند درمان کامل است و با توجه به اینکه حدود 40% تا 60 % از موارد مبتلا به OCD، از نوع مقاوم به درمان گزارش می‌شود، درمان‌های جایگزین برای این بیماری پیشنهاد می‌شود که یکی از این درمان‌ها ECT است و با توجه به اینکه مطالعات کم و پراکنده در ارتباط با تأثیر ECT در درمان بیماران مبتلا به OCD انجام شده‌است و غالب این مطالعات به شکل گزارش موردی یا گزارش مجموعه‌ای از موارد است پس نیاز به مطالعات بیشتر و بر روی تعداد مناسبی از بیماران احساس می‌شود لذا بر آن شدیم تا در این مطالعه تأثیر این روش درمانی در مبتلایان به OCD بررسی نمائیم. روش‌ها و مواد: به منظور اجرای این طرح تعداد تخمینی ۱۲ نفر از بیماران مبتلا به OCDمقاوم به درمان‌های اولیه (با توجه به مطالعات مشابه و با در نظرگرفتن اینکه تعداد بسیار کمی از بیماران مبتلا به OCD حاضر به دریافت ECT می‌شوند.) که تحت درمان در مرکز آموزشی و درمانی رازی تبریز بودند را انتخاب کرده و به کمک معیار Y-BOCS به شدت وسواس آنها نمره داده شد و به صورت هفتگی ۳ بار به تعداد ۸ الی ۱۲ جلسه‌ی کلی تحت درمان با ECT قرار گرفتند. در ابتدای درمان و انتهای دریافت ECT و دو ماه بعد از آخرین ECT به کمک معیار ذکر شده شدت وسواس آنها و میزان بهبودی سنجیده شد. یافته‌ها: میانگین نمره‌ی درگیری وسواسی بیماران قبل از شروع درمان برای بیماران مبتلا به OCD مقاوم به درمان دارویی توسط تست Yale-Brown برابر ۵۰/۲ ± ۰۸/۲۸ بوده که بلافاصله بعد از دریافت درمان ECT این میانگین نمره به ۷۸/۳ ± ۱۷/۱۷ کاهش یافت. وضعیت درگیری بیماران دو ماه پس از پایان درمان بررسی شد که میانگین این گروه ۶۲/۱ ±08/18 بود و هر ۱۲ نفر (%100) درجه متوسطی از درگیری وسواسی را نشان می‌دادند. امتیاز همه‌ی بیماران بعد از درمان، بهبود پیدا کرده بود و میانگین آنها از ۰۸/۲۸ به ۱۷/۱۷ کاهش معناداری پیدا کرده بود (043/0 = P value). مقایسه‌ی میانگین امتیاز Yale Brown در پایان دوره درمان با ۲ ماه پس از آن، از ۱۷/۱۷ به ۰۸/۱۸ رسید ولی این افزایش معنا دار نبود (125/0 = P value).