مقایسه اندازه گیری های بالینی، رادیوگرافیک و فتوگرامتریک در انحرافات زاویه ای زانو

Abstract

روش استاندارد طلایی برای اندازه گیری راستای استاتیک اندام تحتانی ،گرافی تمام طول اندام تحتانی در وضعیت تحمل وزن است ولی به علت هزینه بالا و اجتناب از قرار گرفتن در معرض اشعه به طور گسترده مورد استفاده قرار نمی گیرد. فتوگرامتری یک تکنیک غیر تهاجمی برای بررسی وضعیت بدنی(پاسچر) است که برای ارزیابی کمی پارامترهای مختلف مورد استفاده قرار می گیرد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط بین یافته های بالینی، رادیوگرافیک و فتوگرامتریک در انحرافات زاویه زانو طراحی و اجرا شده است. روش اجرا: این مطالعه به صورت مقطعی و توصیفی-تحلیلی، بر روی 53 بیمار از هر دو جنس (مرد و زن) که با شکایت درد یا انحراف زانو مراجعه کرده بودند انجام گرفت. در تمام بیماران، قبلا گرافی تمام طول اندام های تحتانی اخذ شده بود. نمونه گیری به صورت غیر تصادفی و در دسترس و با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج انجام شد. در این مطالعه در روش بالینی با استفاده از گونیومتر دستی ، زاویه آناتومیک (فموروتیبیال) و زاویه Q و فاصله اینترکوندیلار و اینتر مالئولار با استفاده از متر استاندارد اندازه گیری شد. گرافی تمام طول اندام تحتانی در حالت ایستاده و تحمل وزن کامل، برای تعیین زاویه مکانیکال و آناتومیکال بررسی شد. ارزیابی به روش فتوگرامتری، با استفاده از دستگاه body vision و عکس دیجیتال که از نمای قدامی در وضعیت ایستاده و تحمل وزن کامل تهیه شد، انجام گرفت و فواصل اینترکوندیلار و اینتر مالئولار، زاویه Qو زاویه آناتومیکال اندازه گیری شدند. زوایا و فواصل اندازه گیری شده به سه روش مختلف، با هم تحت مقایسه قرار گرفتند. یافته¬ها: بر اساس نتایج این مطالعه، ارتباط بالا بین یافته های حاصل از روش فتوگرامتریک و رادیولوژیک در مورد محور آناتومیک(r=0.939, P<0.001)، و یافته های حاصل از روش بالینی و فتوگرامتریک در مورد فاصله اینترمالئولار (r=0.948, P<0.001) و فاصله اینترکوندیلار(r=0.927, P<0.001)مشاهده شد. همچنین در مورد زاویه Q هم ارتباط بالا ولی نسبتا پایین تری نسبت به موارد قبلی بین روش بالینی و فتوگرامتریک شناسایی شد(r=0.834, P<0.001). در مورد محور آناتومیک، ارتباط متوسط در مقایسه بین روش بالینی و فتوگرامتریک و نیز بالینی و رادیولوژیک مشاهده شد(به ترتیب r=0.703 و r=0.625).